as vin.

LYNGSTRAND
Ne, ne. Sed mi do diru adiaux al la frauxlinoj gxis venonte.

BOLETTE
(venas sur la sxtuparon) Adiaux, adiaux, sinjoro Lyngstrand. Vi vere
devas pardoni nin hodiaux --. Sed iam poste, -- kiam vi havas bonan
tempon -- kaj kiam vi havas la emon, -- vi absolute faru viziton por
vidi patron kaj -- kaj ankaux nin aliajn.

LYNGSTRAND
Jes, multan dankon. Mi vere deziras fari tion.

(Li salutas kaj eliras tra la kradpordo. Preterpasante sur la vojo
ekstere maldekstre, li salutas ankoraux unu fojon al la verando.)

HILDE
(duonlauxte) Adiaux, sinjoro! Bonvolu saluti sinjorinon Jensen de
mi.

BOLETTE
(mallauxte, tiras sxian brakon) Hilde --! Petolacxa infano! Cxu vi
tute frenezigxas! Li povus ja auxdi vin!

HILDE
Pa, -- cxu vi opinias, ke mi atentas pri _tio_.

BOLETTE
(rigardas dekstren) Jen venas patro.

(_Doktoro Wangel_, en vojagxkostumo kaj kun valizo en la mano, venas
laux la vojeto de dekstre.)

WANGEL
Jen mi revenas, knabinetoj!

(Li eniras tra la barilpordo.)

BOLETTE
(iras al li renkonte malsupre en la gxardeno) Ho, bone ke vi venas.

HILDE
(Ankaux sxi iras al li.) Cxu vi cxion finis por hodiaux, pacxjo?

WANGEL
Ho ne, poste mi devos iomete labori en la oficejo. -- Diru, -- cxu
Arnholm venis?

BOLETTE
Jes, li venis cxi-nokte. Ni informigxis en la hotelo.

WANGEL
Do vi lin ankoraux ne vidis?

BOLETTE
Ne. Sed li certe vizitos nin antauxtagmeze.

WANGEL
Jes, li certe faros.

HILDE
(tiras lin) Pacxjo, rigardu do.

WANGEL
(rigardas al la verando) Jes, mi ja vidas, infano. -- Estas ja vere
pompe.

BOLETTE
Jes, ni bele ornamis, cxu ne?

WANGEL
Jes, vere, vere. -- Cxu -- cxu ni estas solaj en la domo nun?

HILDE
Jes, sxi eliris --

BOLETTE
(interrompas) Patrino nagxas.

WANGEL
(Rigardas amike al _Bolette_ kaj frapetas sxian kapon. Poste li diras
iom hezite:) Auxskultu nun, knabinetoj, -- cxu vi volas lasi cxion
cxi stari tiel la tutan tagon? Kaj ankaux la flagon supre la tutan
tagon?

HILDE
Ho, tion vi do povas imagi, pacxjo!

WANGEL
Hm, -- nu ja. Sed vi do --

BOLETTE
(okulumas kaj kapsignas al li) Vi ja komprenas, ke ni cxion faris
por lernejestro Arnholm. Kiam tia bona amiko la unuan fojon venas por
viziti vin --

HILDE
(ridetas kaj tiretas lin) Pensu, -- li ja estis la instruisto de
Bolette, patro!

WANGEL
(kun duonrido) Vi du estas vere paro da petoluloj -- Nu, nu, --
estas ja funde tute nature, ke vi memoras sxin, kiu ne plu estas
inter