atkamer der wysheid ...

Zie, gierig is-i niet. Daar geeft hy ons dezelfde kostbaarheid
nogeens:

--Een mens moet toch _iets_ zyn, hooren we hem andermaal zeggen.

Eigenlyk is m'n geschiedenis van jonker FRITS hier uit. Of althans ik
behoefde, wel beschouwd, niet voorttegaan die te schryven. Want, of de
lezer valt flauw van bewondering voor 't genie dat ik sprekend invoerde,
of hy valt niet flauw, en is dan niet waardig de schoenen van den
flauw-gevallen lezer te poetsen, laat staan 't slot van deze vertelling
te vernemen.

Ik schryf dus nu 'n tijdje voort, voor m'n eigen liefhebbery.

--Juist, edele man, juist! De mens moet, om niet _niets_ te zyn,
_iets_ wezen! En gyzelf?

--Dykgraaf, lid van ...

--Precies! Lid van ... een-en-ander. Baron van ... 'T EEN-OF-ANDER.
Welnu, ik heb u--de eene helft van m'n lezers ligt in zwym, 't is uw
schuld, verheven wreedaard! De andere helft is bezig met geen schoenen
te mogen poetsen--ik heb u, dykgraaf, baron, en lid van ...
een-en-ander ...

--Ook van 't Bybelgenootschap ...

--Ook van 't bybelgenootschap! Ik heb u ... een-en-ander te zeggen. Ik
groet u met den naam van ... een-of-ander.

--Niet waar, 'n mens moet _iets_ zyn?

--Heel juist! En niet alleen iets, maar zelfs ... een-en-ander.

Ge zyt dus ... Dykgraaf? Ge zyt lid ...

--Van een-en-ander. En van 't _Zendelinggenootschap_! En van de
_Schoolkommissie_! En van den _Vredebond_! En van 't _Roode Kruis_! En
van 't _Blauwe_! En van ...

--Om der liefde wil, overstelp me niet! 't Is om te bezwyken.

--En van de _Javaannut-maatschappy_!

--Hou op! Het duizelt me. Maak m'n lofzang niet onmogelyk door
overkoking van de stof. Ge zyt, om _iets_ te zyn ...

--Och, ik beroem er me volstrekt niet op. Reeds m'n papa was regent
van 'n oude-mannenhuis. En hy zei altyd dat 'n mens ...

--Een mens moet _iets_ wezen. En uwe zalige _papa_ was iets.

--Hy was regent van 'n oude-mannenhuis. Ook gewezen oud-_garde-noble_
van koning LOUIS. Want, 'n mens, zoo zeid-i altyd, 'n mens ...

--Een mens moet _iets_ zyn. Ik zie het, ge zoogt met moedermelk der
vadren wysheid in. Om uwen lof ...

--Lieve hemel, ik wist niet ...

--Dat ge zoo verdienstelyk waart? Zoo-even vertelde ik reeds
een-en-ander ...

--Zoo heet ik.

--Ja zoo heet ge, en dat zyt ge! Nu, ik deelde iets over uwe
nederigheid aan m'n lezers mee. We zullen haar echter niet ontzien. Ik
schroom niet u te zeggen dat ge reeds voor uw geboorte een groot man
waar