ck heb het soo gesien, ick heb het soo gelesen;
Wy zijn geen' Engelen: De Reden doet haer best,
Maer 't wispeltureloos en komt niet als op 't lest.

'k Wil uyt mijn' Bosjens niet; daer is noch wat te hooren:
Is 't mogelick voorby, het tuyt noch in mijn Ooren.
'k Spreeck van geen Nachtegael; die heeft er oock sijn nest,
En maeckt' er meer geschals dan all' de vlugge rest:
'k Spreeck van gevogelte met kostelicker veeren,
Veel aerdiger gebeckt, en in veel langer kleeren.

Voor allen noem ick een UTRICIA[52] voor all,
Ons' Swaen, of ons' Swaenin, of hoemens' heeten sal.
Die heb ick hier gehoort, die dunckt my noch te hooren,
Die heb ick hier gesien de Nachtegalen stooren,
Gelijck de morgenstond de fierste Sterren stoort,
En houdt alleen het Veld, en vleit sich met die moord,
En pronckt met dat gesagh. Aensienlickste der Vrouwen,
Aenhoorlickste daer toe! ick hebb' 't soo wel onthouwen,
Wat dat ghy schoon geschals gemaeckt hebt in dit groen,
In dit stil-wilde louw, dat ick 't u noch hoor doen,
Noch voor de waerheit houw, dat van mijn' beste boomen
De beste naer uw' keel mijn Bosch in zijn gekomen,
Noch voor mirakel houw, hoe 't mog'lick is geweest,
Dat daer gelegert hebb' soo veelerhande Beest
Als ghy der hebt gelockt; waer d' Olyfanten stonden,
Waer Dromedarisen en Kemels ruymte vonden,
Waer d'Esel en de Bock, het Vercken en den Uyl;
Want, liegh ick van haer' komst soo valt d'history vuyl,
Die haer' komst van eertijds op 't spel der Griecksche veelen
De wereld heeft verthoont met min gewelds van keelen.

Maer ick verdien geloof van 't Vercken en den Bock,
Van d'Esel en den Uyl, die uw gesangh betrock;
Daer heb ick menighmael getuigh af moeten wesen,
En schrick' er nu noch voor, en voel mijn haer geresen,
Als 't my te voren komt, 't onlijdelick gehoor
Van Beesten Mensch-gelijck, dat 's Menschen sonder oor.
Sy staen my in den wegh, sy wegen my op 't herte,
En, zijn sy onvernoeght, dry vierendeel der smerte
Gevoel ick ruym en suer: sy wenschen sich 't gat uyt,
Ick wensch haer daer geen tangh gekent werdt uyt een Luyt:
Men wenscht haer in de Hell', maer ick en ben soo fel niet;
Daer is een ander Hell', of die wat naer de Hell' siet,
De boven aerdsche Hell', de Hell' van misverstand,
Van Kercken-scheuringen, van twist in Stadt en Land,
Van onmin tusschen Bloed en Swagerschap om erf-quaed,
Dat heden erf-goed heet; en al dat op den kerf staet
Van tweespalts vuyl bedrijf: daer voegense wel by,
En 't scheel is wel gedeelt