d la unua viro de la stafeto tion jam ne audis. Ne estis tempo por
longa prokrasto. La konscio, ke chiu horo, eble chiu minuto povas
signifi la savon de homa vivo, devigis rapidon.
Chio estis tiom simpla kaj tamen en tiu simpleco kushis tiom da
vireco kaj hardeco, sed ankau tiom da delikateco kaj amo!
La vojo al Tolovana kondukis tra la vasta arbaro sur la maldekstra
bordo de Tanana, kiu enfluas en la plej grandan riveron Yukon. Sed
ghi estis tiom neghblovita, ke Will Shannon estis devigata veturi tra
la vojo-nevojo.
Kiam la stafeto forlasis Nenana, la barometro montris -35 C. Sed
blovis tiom forta vento, ke la frosto estis duoble sentata. Will
Shannon surhavis pezan peltmantelon, peltan chapon, altajn botojn kaj
varmajn mufogantojn. Kaj li tamen veturinte kelkajn horojn
frostotremis. De tempo al tempo li kuris apud la kunjungajho por
iomete plirapidigi la cirkuladon de la sango.
Antau la vespero la vento chesis. Will Shannon eluzis la trankvilajn
momentojn por nutri la hundojn. Kaj poste daurigis la veturon.
En la mallumo li progresis multe malpli rapide ol tage. La
kunjungajho kelkfoje renkontis altan neghamason, la glitveturilo
multfoje preskau renversighis koliziinte kontrau falintan arbon. La
hundoj elcherpighis, kaj ankau Will Shannon sentis lacon en la tuta
korpo. Sed ech ne unufoje li sentis tenton ripozi. Li bone konsciis,
ke la savo de multaj homoj kushas en liaj manoj kaj lau tio li agis.
En Tolovana oni atendis lin jam en la vesperaj horoj. La satnutrita
kunjungajho de Wurd Kalland dormetis en la stacidomo. Wurd Kalland
kun siaj amikoj malpacience rigardis la horlogh-montrileton. Chu Will
Shannon alvenos?
Li alvenis nur iom antau noktomezo. Malgrau tio, ke li estis tre
lacigita, li ridetis.
"Felichan vojaghon!" li deziris al Kalland, transdonante al li la
paketon da sero.
Wurd Kalland metis la seron sur la sledon, svingis manon je saluto
kaj ekveturis. Tuj poste flugis al Nenana, al Hot Springs kaj al Nome
la telegrafa depesho, ke Will Shannon feliche alvenis kaj Wurd
Kalland daurigas la veturon.
Wurd Kalland havis antau si chirkau okdek kilometrojn da veturo. La
plej danghera estis la transveturo trans riveron Tanana. Ghi estis
frostighinta unu metron kaj ankorau pli profunden, sed en la lokoj,
kie estis rapidfluo, trovighis nur maldika glacia tegajho. Sufichus
surveturi tian lokon kaj....
En la mateno la temperaturo okulfrape malaltighis. Sur la firmamento
aperis nuboj, kiuj anonc
|