, ke Gunnard Kasson
estas survoje.
Gunnard Kasson!
Pri li pensis doktoro Welch tage kaj nokte. Kaj ne nur doktoro Welch.
Ankau aliaj viroj en Nome kaj, sekve de la komunikoj de Hilton, en
la tuta mondo. Kaj kompreneble precipe la patrinojn, kiuj kun rideto
sur la vizagho, sed kun la koro sanganta, klinighis super malsanaj
infanoj kaj ilin konsolis, ghojigis kaj kuraghigis la nuraj du
vortoj: Gunnard Kasson...
Jam la sono de la fiera nomo povis plifortigi. Ne estis necese
koni Gunnard Kasson. Sufichis elparoli lian nomon, malmolan kaj
koncizan, kaj jam oni vidis antau si la viron, kiu povis kuraghe
vizagh-al-vizaghe starigi sin kontrau ech la plej granda danghero.
Gunnard Kasson estas survoje.
Chu li venkos?
Chapitro 8
Gunnard Kasson
Gunnard Kasson povis elekti: li povis veturi au sur la firma tero,
au sur la maro. La vojo sur la bordo estis ja pli sekura, sed tre
longa.
La rekta vojo tra la frostita golfo Norton estis tre malcerta, sed
multe malpli longa.
Chiu horo havis grandan valoron. En Unalaklik venis telegramo el Nome
pri la unuaj viktimoj de la difterio. Pro tio Kasson decidis, ke li
veturos sur la maro.
Li sciis, ke la plej malfacila tasko sur la maro estos orientado. Se
lumus steloj, li facile povus trovi la direkton de la veturo. Sed la
ventego dauris per neniel malpligrandigita forto. Ghi malebligis
antauenrigardon kaj blindigis. Nenie estis videblaj firmaj punktoj,
kiuj plifaciligus la orientadon. Tial li kunprenis perfektan
fosforeskan kompason, lau kiu li povis tre precize konstati la
direkton de la veturo. Nokte li estis devigata rigardi ghin preskau
seninterrompe.
Kiam ekkrepuskis la norda tago, la veturo estis jam pli bona. Sed ju
pli li malproksimighis de la firma tero, des pli multaj dangheroj
atendis lin survoje. Ne temis nur pri oftaj fendoj en la glacio, kiuj
faris la veturon tiom danghera. Tre ofte malhelpis la veturon
glaciblokoj, kiuj tre alte elstaris. Iuj estis tiom altaj, ke li
devis chirkauveturi ilin. Sed se la glacimonto estis tre alta kaj
krom tio etendighis tre malproksimen, tiel ke la chirkauveturo
daurus tro longe, tiam Kasson pli volonte transveturis ghin.
Tio estis tre malfacila, char la antauaj hundoj devis grimpi al la
pinto, surrampi ghin, veturi sur la deklivo malsupren kaj tiri post
si la restantajn hundojn kaj sledon.
Kaj malgrau tio Kasson pli volonte elektis chi tiun vojon, char li
ne volis senbezone perdi ech unu minuton.
Kiam v
|