s atendi, ke la Germanoj venos tiom baldau."

"Nu, tio estas vero..." konsentas jughisto. Sed tuj li demandis
denove: "Kaj kial vi ilin pli volonte ne kashis? Vi ja povis ilin ie
enterigi."

"Neniun kashejon mi opiniis sufiche sekura," klarigas la akuzato.
"Cetere, por Francujo la planoj estis tute senvaloraj, se ili estis
rifuzitaj de la ministerio."

"Pro tio vi transdonis ilin tien, kie ili povis havi ian valoron."

"Sinjoro prezidanto, mi protestas kontrau tia agado!"

"Mi scias...." prezidanto de la jughistaro svingas per la mano.

"Viaspecaj homoj ghenerale volas protesti. Neniun ili perfidis,
neniun ili malutilis, pri nenio ili scias--eble vi volas, ke ni kredu
la fabelon pri forbruligo de la planoj? Kiamaniere vi povus--kiel la
eltrovinto--detrui la verkon, pri kiu vi certe laboris tre longan
tempon? Tio ja kontraustaras al chiuj aksiomoj de la sana racio.
Chu vi povas tion klarigi?"

"Jes."

"Kiamaniere?"

"Mi ne volis malutili Francujon, se la planoj falus en la malamikajn
manojn."

"Kaj chu ne per tio, ke vi ilin bruligus, chu ne per tio vi ghin ja
malutilus?"

"Ne. Mi konis la tutan procedon parkere."

"Chu... Supozante, ke ni kredus je la vero de via aserto: Chu vi
povus pruvi, ke vi forbruligis vian projekton?"

"Ne."

"Nu, rigardu. Do vi ne havas atestanton?"

"Ne. Efektive--"

Chi tie Daumal eksilentis, sed la prezidanto lin tuj kuraghigis:
"Daurigu, mi petas! Efektive--?"

"Mi havis atestanton, sed li jam ne vivas."

"Memkompreneble," rimarkis glacie la prezidanto. "Gravaj atestantoj
ofte ne vivas."

"Mi havis atestanton," persistis aserti Jean Daumal. "Mi forbruligis
la paperojn post konferenco kun li. Li estis mia kunlaboranto,
ingheniero Marcel Payen."

"Kia estis lia nomo?"

"Marcel Payen. Nobla homo. Honesta, pura karaktero--"

"La jughistaro ne havas intereson pri viaj personaj impresoj,"
interrompas Daumal-on la prezidanto. "Vi diris, ke la sola atestanto
de via faro jam ne vivas. Chu vi povas diri al ni, kio okazis al li?"

"Kiam ni kuris el Parizo, li estis mortpafita."

"De kiu?"

"De la germanaj aviadistoj."

"Kiu diris tion al vi?"

"Mi mem tion vidis."

La prezidanto demandis la protokolistojn, chu ili chion notis. Poste
li interrompis la kunsidon, en kiu oni daurigos morgau.

La tuta proceso, en kiun estas miksitaj ankorau kelkaj personoj,
dauros chirkau ok tagojn.

Ni ne volas antaukuri la okazantajhojn, sed chio atestas pri tio, ke
Daumal vere