orthy of precedence.

_Literal translation._

KION MAX MUELLER DIRIS.

Mi deziras scii cxu The Esperantist estas preta por akcepti
en gxiaj kolonoj la liberan uzon de la cxiam cxeestanta persona
pronomo "Mi." Eble mi, gxin enkondukante, estas iomete maltima, sed
mi ne povas eviti la opinion ke, ecx nova lingvo devas enhavi
almenaux kelkajn el la nekonvenajxoj kiujn cxiuj malnovaj lingvoj
necese toleras.

Tio, kion mi tuj rakontos, nur estas malgranda persona memorajxo, sed
gxi kunligas kun la nomo de famega lingvisto; tre citinda
auxtoritato.

Mi estis en Venezio, ne staranta inter palaco kaj malliberejo, sed
gondole glitanta sur la kanaloj de la feina urbo, tiel kiel cxia
mortemulo devas fari, se li deziras elpruvi ke vivo estas vivinda. Mi
tiam estis leganta artikolon "Rememorajxoj" de Max Mueller, kaj gxi
tiel cxarmis min ke, tuj post mia reveno hejme, mi skribis al li iom
simile al jeno--

"Mi estas al vi nekonato. Se mi ne skribos tuj sub la pusxo de la
impreso, mi tute ne kuragxus fari tion. Sed, kompreneble, ni devus
koni unu la alian. Vi, baptofilo de Max Maria von Weber, mi baptofilo
de Felix Mendelssohn! Vi lernis latinan kaj grekan lingvojn en
Leipzigo, mi ankaux lernis tie; sed vi studiis cxe la Nikolai-Schule
kaj mi cxe la Thomas-Schule; jen la malsameco de la rezultato
klarigxas. Sed ni, kiel knaboj, ambaux devis mangxi niajn pomojn el
la korbo de la sama maljuna vendistino en Grimmaischer Strasse,
k.t.p."

Nu, Max Mueller respondis al mi tute afable. Li sciigis min ke li iam
auxdis mian patron ludi fortepianon kune kun Mendelssohn, ke li
ankaux estis vidinta unu el miaj pentrajxoj tial ni ne estis
nekonatoj. Cxu mi venus Oxfordon post mia reveno en Anglujo, kaj cxu
mi volus esti lia gasto?

Post kelkaj monatoj mi do iris, kaj pasigis malmultajn tagojn en lia
domo. Tiu cxi estis senegala okazo por sciigxi liajn opiniojn pri la
alpreno de universala lingvo.

"Cxu la afero estas _ebla_?" mi demandis. "Netauxge kian lingvon oni
elektos. Mi bezonas vian auxtoritaton por silentigi tiujn kiuj kredas
ke la propono nur estas hximera."

"Nu," li respondis, "vi devas demandi tion de pli junaj kritikistoj
ol mi. Vi scias ke mi jam skribis mian kredon ke Esperanto estas la
plej bona sistemo gxis nun elpensita; mi ne povas diri plu." Mi
petegis, eble iom supermezure, sed sensukcese.

Sed, kiam mi estis forironta el lia gastama domo, li redonis al mi
albumeton (baptopatran donacon de Mendelsso