movigxo, kaj la Kuniklo
auxdigis sin dirante: "Suficxos por komenco unu plena pusxcxaro."

"Plena pusxcxaro da kio?" pensis Alicio. Tiu dubo ne dauxris
longe, cxar en tiu sama momento, ensxutigxis tra la fenestro, kun
kvazaux-hajla bruo, amaso da sxtonetoj, kaj kelkaj el ili ecx frapis
al sxi la vizagxon. Sxi diris al si: "Tion mi tuj cxesigos," kaj
aldonis lauxte: "Se vi ree faros tion, mi _Dajna'n_...."

Denove la tuja kaj plena silento!

Alicio surprize rimarkis ke la sxtonetoj kusxantaj sur la planko
cxiuj sxangxigxas en kuketojn, kaj venis en sian kapon la felicxa
ideo "Se mi mangxos unu el tiuj kuketoj, nepre okazos al mi _iuspeca_
korpsxangxo, kaj cxar nun tia sxangxo neniel povas kreskigi min,
sekvas ke la efiko estos malkreskiga."

Sxi do englutis unu, kaj kun granda gxojo konstatis ke sxi tuj
komencas malkreski. Tuj kiam sxi estis suficxe malalta por trairi
la pordon, sxi forkuris el la domo, kaj trovis ke granda aro da
malgrandaj birdoj kaj bestoj staras ekstere atendante sxin. La
kompatinda lacerto Bil sidis en la mezo subtenate de du kobajoj kiuj
donas al li trinkajxon el boteleto. Cxiuj sin jxetis al Alicio, sed
sxi forkuris kiel eble plej rapide kaj baldaux trovis sin staranta
sekure en densa arbaro.

"Kaj nun," diris al si Alicio cxirkauxvaganta en la arbaro, "la unua
celo kompreneble estas rekreski gxis la ordinara grandeco, kaj la dua
estas trovi la vojon en tiun belan gxardenon."

Sendube tre bona plano! sed, bedauxrinde, sxi ne havis ecx la plej
malgrandan ideon kiamaniere sxi devos plenumi gxin. Dum sxi sercxe
esploris inter la arboj, akra hundbojo altiris sxian atenton.

Jen grandega hundido de alte rigardis sur sxin el grandaj rondaj
okuloj, kaj malvigle etendis unu piedon por tusxi sxin. "Ho, vi
dorlotajxeto," diris sxi en sia plej dorlota vocxo, kaj penis fajfi al
gxi. Sed interne sxi tre timis pensante ke gxi eble estas malsata, kaj
en tiu okazo povas formangxi sxin, malgraux la dorloto.

Apenaux konsciante kion sxi faras, sxi levis malgrandan brancxeton kaj
tenis gxin antaux la hundido, kiu tuj saltis en la aeron kun lauxta
gxojbojo, kaj jxetinte sin sur la brancxeto sxajnigis mortskui gxin.

Por eviti esti piedpremata, Alicio gardis sin malantaux granda
kardo. Tuj kiam sxi reaperis sur la alia flanko, brancxeto en mano,
la hundido denove atakis, kaj pro gxia arda deziro gxin kapti,
tute renversigxis. Alicio, pensante en si ke tio estas kvazaux oni
ludus kun tircxevalo, kaj en cxiu