seninterrompe dauxrigi la rakonton.

"Ili lernis la arton desegni," diris la Gliro, oscedante kaj frotante
la okulojn (cxar gxi jam refarigxis dormema) "kaj desegnis ajxojn
cxiuspecajn, cxion komencigxantan per la litero M----"

"Kial per M?" diris Alicio.

"Kial _ne_ per M?" diris la Martleporo. Alicio silentigxis.

La Gliro, jam ferminte la okulojn, ekdormetis, sed pro la fortaj
pincxoj de la Cxapelisto, gxi revekigxis kun subita ekkrieto, kaj
dauxrigis:

--"Komencigantan per M, ekzemple Muskaptilojn, Memoron,
Multecon--cxu iam vi vidis desegnajxon kiu reprezentas Multecon?"

Alicio, tre konfuzite, respondis: "Nu, se efektive mi devas respondi
tiun demandon, mi ne _pensas_--"

"Se vi ne _pensas_, vi ne rajtas paroli," diris la Cxapelisto.

Tiun lastan malgxentilajxon Alicio ne povis toleri. Sxi levis sin kaj
kun tre ofendita mieno marsxis for de la tablo.

La Gliro tuj endormigxis; kaj nek la Cxapelisto nek la Martleporo
atentis sxian foriron, kvankam kelkfoje sxi rigardis malantauxen en
la espero ke ili revokos sxin. La lastan fojon kiam sxi vidis ilin,
ambaux staris super la Gliro, klopodante per cxiuj fortoj prempaki
gxin en la tekrucxon!

"Neniam mi volos reviziti _ilin_" diris Alicio.

[Ilustrajxo: LA GLIRO ESTAS ENIGATA EN LA TEKRUCXON.]

"Neniam en la tuta vivo mi cxeestis pli tedan pli enuigan tetrinkadon
ol cxe ili."

Dume sxi iris tra la arbaro, zorge elektante la piedlokojn. Post iom
da marsxado, sxi rimarkis unu arbon kiu havas pordeton en la trunko
kondukantan internen. "Jen tre kurioza arbo," pensis sxi. "Tamen
hodiaux cxio estas kurioza. Kredeble estus bona afero eniri"--kaj
eniris.

Denove sxi trovis sin en la longa halo apud la vitra tableto. "Nu, cxi
tiun fojon mi klopodos pli lerte," sxi diris al si.

Preninte la oran sxlosileton, sxi unue malsxlosis la pordon kiu
kondukas en la gxardenon. Tiam, sxi mordetis la fungopecon (kiun
sxi ankoraux havis en la posxo) gxis sxi estis tridek centimetrojn
alta, kaj _fine_--post tiom da malsukcesoj--trovis sin en la belega
gxardeno inter la helkoloraj florbedoj kaj cxarmaj fontanoj.

CXAPITRO VIII

KROKETLUDO CXE LA KERA DAMO

Ne malproksime de l' enirejo staris granda rozarbo; kreskis sur gxi
blankaj rozoj, sed jen tri gxardenistoj okupis sin pentrante ilin
rugxaj. Cxar tio sxajnis al Alicio tre stranga ago, sxi alproksimigis
sin por observi ilin. Jxus alvenante, sxi auxdis