tre fiere, kvazaux konsciante ke nun sxi eldonas novan principon,
tre gravan por la homoj:--"Nur vinagro acidigas ilin, nur kamomilo
maldolcxigas, kaj--(lasta kaj plej grava principo)--nur sukerajxoj
dolcxigas la infanojn. Se nur la plenagxuloj _tion_ scius, ili estus
ja malpli sxparemaj--"

Sxi jam tute forgesis la Dukinon, kaj eksaltis surprize, auxdante
sxian vocxon diranta:--

"Vi ion pripensas, mia kara, kaj pro tio forgesas paroli. Mi ne povas
en la nuna momento citi la moralon de tio, sed kredeble mi rememoros
gxin poste."

"Eble gxi ne havas moralon," Alicio kuragxis diri.

"_Tut! Tut!_ Vi bubino," diris la Dukino, "cxio ja havas moralon, se
nur oni povas trovi gxin." Dum sxi parolis, la Dukino premis sin pli
forte kontraux Alicio.

Alicio ne tre sxatis tiun cxi troproksimigxon; unue, cxar la Dukino
estas (de proksime) tre malbela; kaj due, cxar sxi havas gxuste la
tauxgan altecon por apogi sian akran mentonon sur la sxultro de
Alicio. Tamen, cxar sxi ne volis esti malagrabla, sxi lauxeble toleris
cxion.

"La kroketludo sxajnas nun progresi pli bone," diris sxi.

"Mi konsentas," diris la Dukino, "kaj de tio la moralo estas: 'Ho, nur
la amo, nur la amo igas la mondon rondiri.'"

"Cxu ne _iu_," preskaux sarkasme demandis Alicio, "antauxe diris en la
kuirejo ke la kondicxo de tiu rondiro estas ke cxiu atentu nur sian
aferon?"

"Nu, la signifo ja estas preskaux sama," diris la Dukino, sxultrumante
Alicion per sia mentonego, "kaj de tio la moralo estas: 'Se vi
prizorgas la sencon, la sonoj prizorgos sin mem.'"

"Cxe cxiu afero sxi ja volas trovi moralon," pensis Alicio.

"Vi eble miras, kial mi ne cxirkauxprenas al vi la talion," diris iom
poste la Dukino. "La kauxzo estas, ke mi dubas pri la bonhumoro de via
fenikoptero. Cxu mi faros la provon?"

"Ne, li eble mordus vin." Alicio diris tion pro singardaj motivoj; sxi
tute ne deziris la provon.

"Estas vero," respondis la Dukino. "Fenikopteroj kaj mustardo ambaux
mordas; kaj jen la moralo: 'Samspecaj birdoj flugas kune.'"

"Tamen mustardo ne estas birdo," Alicio kritikis.

"Vi estas prava, kiel cxiam," afable konsentis la Dukino. "Mi tre
admiras vian spritecon; per viaj paroloj vi ja igas cxion klara."

"Mi kredas ke mustardo estas mineralo, cxu ne?" diris Alicio.

"Jes, kompreneble," diris la Dukino. (Sxi sxajne estis preta konsenti
al cxio ajn de Alicio dirota.) "Ne malproksime de tie cxi mi mem havas
grandan mustardminejon, kaj la moralo: 'Da