unu el ili diranta:
"Kvin, vi gardu vin, vi jam ne sxprucu sur min la kolorilon."

"Mi ne povis ne," diris Kvin malafable. "Sep sxancelis al mi la
kubuton." Sep rigardis supren kaj diris: "Jen gxuste vi, Kvin; cxiam
vi kulpigas la kunulojn."

"_Vi_, Sep, _vi_ ne kuragxu paroli!" rediris Kvin. "Nur hieraux mi
auxdis la Damon diranta ke vi meritas esti senkapigita."

"Pro kia kulpo do?" demandis la unue parolinta.

"Tio ne estas _via_ afero, Du," diris Sep.

"Gxi nepre estas lia," asertis Kvin, "kaj mi volonte sciigas al li:
la kulpo estas ke Sep alportis al la kuiristo tuliptuberojn anstataux
bulboj."

Sep pasie dejxetis sian broson, kaj komencis. "Nu, el cxiuj maljustaj
aferoj--"

Sed en tiu momento li okaze ekvidis Alicion, kiu staras apude
observante ilin. Li rapide subigis lian koleron, la aliaj
cxirkauxrigardis sercxante la kauxzon de lia ekhalto, kaj cxiuj humile
salutis sxin.

"Cxu vi afable volus diri al mi," Alicio demandis iom timeme, "kial vi
kolorigas tiujn rozojn?"

Kvin kaj Sep diris nenion, sed direktis la rigardojn sur Du, kiu per
tre mallauxta vocxo komencis: "Nu, Frauxlino, la fakto estas ke jena
arbo devis esti rugxroza, kaj ni erare plantis blankrozan. Se la Damo
eltrovus tion, sxi ja ekzekutigus nin cxiujn. Sekve, ni nun klopodas
lauxeble por ke, antaux ol sxi alvenos,--"

En tiu momento Kvin, kiu kun zorgplena vizagxo konstante rigardadis
trans la gxardenon, ekkriis; "Jen la Damo, jen la Damo!"

La tri gxardenistoj tuj jxetis sin teren kaj kusxis sur la ventroj.
Alicio ekauxdis la sonojn de multaj piedpasxoj, kaj alrigardis. Sxi
sentis fortan ekscitecon kaj fortan deziron vidi la Damon.

Unue marsxis dek soldatoj, kiuj portas trefojn; tiuj soldatoj havis
platajn rektangulajn korpformojn--same kiel la tri gxardenistoj--kun
la manoj kaj piedoj apud la kvar anguloj. Sekvis dek korteganoj; tiuj
cxi estis ornamitaj super la tuta korpo per karooj, kaj marsxis duope,
kiel ankaux la soldatoj. Post la korteganoj sekvis duope la regxaj
infanoj; ili marsxis mano en mano kaj gxoje saltadis. Post ili sekvis
la gastoj; la plimulto el ili estis geregxoj, kaj inter ili Alicio
rimarkis la Blankan Kuniklon. Gxi parolas rapide kaj eksciteme, kaj
ridetas cxe cxiu diro de la aliaj. Post la gastoj solene marsxis la
Kera Lakeo, kiu portas sur velura kuseno la regxan kronon; kaj en la
fino de cxi tiu majesta procesio jen la REGXO kaj DAMO KERAJ!

Alicio iom dubis cxu sxi ni devas--same kiel la tri
gxarden