la duonon de mia projekto mi elfaris. Kiel konfuzigaj estis
tiuj sxangxigxoj. Mi ecx ne povis esti certa en cxiu momento kio mi
farigxos en la sekvanta. Sed nun mi havas la propran altecon, kaj
restas nur--enigxi en tiun belan gxardenon. Kiamaniere mi devas
klopodi pri tio?"

Dirante tion, sxi alvenis, neatendante, al ebena senarba terpeco, kun
(en la mezo) unu malgranda dometo, kies alteco estis iom pli ol unu
metro.

"Kiuj ajn logxas tie," pensis Alicio, "tute ne konvenas ke mi renkontu
ilin havante la nunan grandecon, mi ja morttimigus ilin."

Do sxi denove mordetis la dekstran fungopecon, kaj ne kuragxis
alproksimigxi la dometon gxis sxi estis nur dudek kelke da centimetroj
alta.

CXAPITRO VI

PRI LA PORKINFANO

Kelkan tempon sxi staris senmove, fikse rigardante la dometon kaj
konsiderante kion sxi faros. Dum sxi ankoraux staris dubante,
subite el la arbaro alkuris livrevestita lakeo (nur pro la livreo
sxi konkludis ke li estas lakeo, el la vizagxo sxi estus nominta
lin fisxo). La noveveninto lauxte frapis sur la pordon per siaj
manartikoj, kaj malfermis al li alia livrevestita lakeo, havanta
rondan vizagxon kaj grandajn ranokulojn. Alicio ankaux rimarkis ke
ambaux lakeoj havas la harojn pudritajn kaj buklitajn cxirkaux la tuta
kapo.

Cxar sxi tre volis scii kio okazos inter ili, sxi sxtelmarsxis el la
arbaro por subauxskulti ilin.

Komencis la Fisx-Lakeo; liverante el sub la brako grandegan leteron
preskaux egale grandan kun si mem, li diris per solena vocxo:--"Por
la Dukino, La Kera Damo invitas sxin por kroketludo."

La Ran-Lakeo ripetis per same solena vocxo, nur iom sxangxante la
vortordon:--"De la Kera Damo, kiu invitas por kroketludi la Dukinon."

Tiam ambaux profunde klinis sin, kaj iliaj buklaroj interligigxis. Cxe
tio Alicio tiel lauxte ekridis, ke sxi devis rekasxi sin en la arbaron
pro la timo ke ili auxdos sxin. Kiam sxi denove sxtelrigardis al la
dometo, la Fisx-Lakeo jam antauxe malaperis, kaj la alia sidas sur la
grundo antaux la pordo kaj rigardas malinteligente la cxielon.

Alicio pasxis antauxen kaj frapis malkuragxe sur la pordo.

"Tute ne utilas frapi," diris la Lakeo, "kaj jen du kauxzoj; unue
cxar mi staras cxe la sama flanko kiel vi; kaj due, cxar tie interne
oni tiom bruas ke neniu povus auxdi la frapon," (kaj certege, dum
li parolas, okazas interne tre eksterordinara bruo--oni konstante
plorkriegas kaj ternas, ka