lia.

"Bonvolu, mi petas, klarigi al mi," Alicio komencis timeme (cxar sxi
iom dubis cxu estas laux bonmoroj ke sxi parolu unue), "pro kio via
kato grimacas tiamaniere?"

"Gxi estas _Cheshire_[5] kato, kaj jen kial!" diris la Dukino. "Vi
Porko!"

Sxi parolis la lastajn vortojn kun tia subita forto ke Alicio
eksaltis; sed sxi tuj komprenis ke la Dukino alparolas ne sxin sed la
infanon: do sxi refarigxis kuragxa kaj dauxrigis:--"Gis nun mi ne
sciis ke la _Cxesxsxa_ katoj cxiam grimacas; mi ecx ne sciis ke ili
havas tian kapablon."

"Cxiuj havas la kapablon," diris la Dukino kaj la plimulto, "praktikas
gxin."

"Mi mem ne konas ecx unu praktikantan," diris Alicio, eksentante kun
gxojo ke jam fine komencas por sxi vere interesa konversacio.

"En tiu okazo, oni povas certigxi ke vi tre malmulte konas," akre
respondis la Dukino.

Cxi tiun diron Alicio tute ne sxatis, kaj tuj eksentis fortan deziron
proponi alian temon. Dum sxi penis trovi ion tauxgan, la kuiristino
levis la kaldronon for de la fajro kaj komencis vigle ataki la Dukinon
kaj la infanon; komencante per la fajriloj, sxi jxetis sur ilin cxion
atingeblan, cxion jxeteblan. Flugis tra la aero unu kaserolo, kaj
kelkaj pladoj, kaj kvazaux hajlis per teleroj.

Tiujn eksterordinarajn jxetajxojn la Dukino ne atentis, ecx kiam ili
frapis sxin, kaj la infano jam antauxe tiel forte kriegis ke oni ne
povis sciigxi cxu gxi ricevas vundojn aux ne.

"Ho, rigardu, zorgu,--mi petegas--la infanon!" Alicio ekkriis.

Sxi saltadis agonie. "Ho, ve! oni fortrancxos la amindan
nazeton"--cxar en tiu momento granda kaserolo preterflugante minacis
forporti gxin.

"Se cxiu volus atenti nur _siajn_ aferojn," diris la Dukino per rauxka
malagrabla vocxo, "la mondo rondirus multe pli rapide."

"Kaj tio ja estus nur _mal_utilo," diris avide Alicio, profitante
la okazon montri sian astronomian instruitecon. "Ni konsideru kiel
terure tio efikus sur la tagdauxro. La Tero turnigxas en la dauxro de
dudekkvar horoj; se do cxirkaux la akso[6]--"

"Sxi parolis pri akso," diris interrompante la Dukino, "do per akso
dehaku al sxi la kapon."

Alicio ne sen timo observis la kuiristinon por sciigxi cxu sxi volos
plenumi la dukinan ordonon. Sed la kuiristino klopodadis pri la supo
kaj sxajne ne auxskultis. Sekve Alicio kuragxis dauxrigi: "La dauxro
estas dudekkvar horoj, mi _kredas_, aux cxu eble dekdu? Mi--"

"Ho, pri tio vi ne enuigu _min_" diris la Dukino "cxar neniam mi povis
toleri la c