HILDE
Nenio el ambaux. Sed cxit, -- ne gravas nun.

SOLNESS
Jen, pro _tio_ mi sxatas vin!

HILDE
Nur pro _tio_?

SOLNESS
Pro diversaj kialoj. (eksidas sur la apogsegxon) Cxu via patro
ankoraux vivas?

HILDE
Jes, patro vivas.

SOLNESS
Kaj nun vi eble intencas studi cxi tie?

HILDE
Ne, pri tio mi ne ekpensis.

SOLNESS
Sed vi do restos cxi tie dum ioma tempo, mi pensas?

HILDE
Laux la okazajxoj.

(Sxi sidas momenton balancante, kaj rigardante lin, duone serioze,
duone kun subpremata rideto. Sxi deprenas sian cxapelon, kaj metas
gxin antaux sin sur la tablon.)

HILDE
Konstruestro Solness?

SOLNESS
Jes?

HILDE
Vi estas tre forgesema, cxu?

SOLNESS
Forgesema? Ne, ne laux _mia_ scio.

HILDE
Sed cxu vi nepre ne volas paroli kun mi pri _tio_ tie norde?

SOLNESS
(ekmiras) Norde en Lysanger? (indiferente) Nu, pri tio ne estas multe
irenda, mi pensas.

HILDE
(rigardas lin riprocxe) Kial vi nun sidas tie dirante tiajxon!

SOLNESS
Nu, do _vi_ parolu al _mi_ pri tio.

HILDE
Kiam la turo estis finkonstruita, estis granda solenajxo en la
urbo.

SOLNESS
Jes, tiun tagon mi ne facile forgesos.

HILDE
(ridetas) Cxu ne? Estas afable de _vi_, tio!

SOLNESS
Afable?

HILDE
Estis muziko en la pregxeja placo. Kaj multaj, multaj centoj da
homoj. Ni lernantinoj estis blanke vestitaj. Kaj ni cxiuj portis
flagojn.

SOLNESS
Ho jes, la flagojn, -- tiujn mi ja efektive memoras!

HILDE
Kaj vi grimpis rapide supren la skafaldon. Tute supren al la plej
alta pinto. Kaj grandan florkronon vi kunportis. Kaj tiun florkronon
vi pendigis tute supre sur la ventomontrilo.

SOLNESS
(mallonge, interrompante) Tiel mi tiam faris. Cxar estis malnova
kutimo.

HILDE
Estis mirinde incite stari tie sube kaj rigardi supren al vi. Imagu
se li falus! Li, -- la konstruestro mem!

SOLNESS
(kvazaux deturnante) Jes, jes, jes, povus okazi. Cxar unu el tiuj
blanke vestitaj diablidoj, -- sxi _kondutis_ tiel freneze kaj kriis
supren al mi --

HILDE
(brile gxoje) "Hura por konstruestro Solness"! Jes!

SOLNESS
-- kaj svingadis tiel per la flago, ke mi -- ke mi preskaux
kapturnigxis rigardante.

HILDE
(pli mallauxte, serioze) Tiu diablido, -- tiu estis _mi_.

SOLNESS
(fiksas rigide la okulojn sur sxin) Pri tio mi nun certas. Devas esti
_vi_.

HILDE
(denove vigla) Cxar estis terure loge kaj incite. Mi ne povis kredi,
ke trovigxas en la mondo konstruestro, kiu povus konstrui tian
senmezure altan turon. Kaj jen t