e.

HILDE
(kun amara trajto) Super via nova hejmo, jes.

SOLNESS
Super la nova domo, kiu neniam farigxos _hejmo_ por _mi_.

(Li eliras tra la gxardenpordo)

HILDE
(rigardas antauxen kun vualita okulo kaj flustras al si mem.
Auxdigxas nur la vortoj:) -- -- -- -- terure ekscite -- --

TRIA AKTO

(Granda, vasta verando, apartenanta al la logxdomo de _konstruestro
Solness_. Parto de la domo kun elirpordo al la verando vidigxas
maldekstre. Balustrado antaux tiu cxi dekstre. Tute fone, sur la
malvasta flanko de la verando, sxtuparo kondukas al la pli malalte
situanta gxardeno. Grandaj, maljunaj arboj en la gxardeno etendas
siajn brancxojn super la verando kaj al la domo. Plej dekstre, inter
la arboj, ekvidigxas la suba parto de la nova vilao kun skafaldo
cxirkaux la turkonstruajxo. En la fono la gxardeno limigxas de
malnova kradbarilo. Ekster la barilo estas strato kun malaltaj,
adukaj dometoj.)

(Vespercxielo kun sunbriligitaj nuboj.)

(Sur la verando staras gxardena benko laux la muro de la domo, kaj
antaux la benko longa tablo. Apud la alia flanko de la tablo estas
apogsegxo kaj kelkaj taburetoj. Cxiuj mebloj estas korbfarista
plektajxo.)

(_Sinjorino Solness_, envolvita en blanka krepsxalo, ripozas en la
apogsegxo rigardante dekstren.)

(Iom poste _Hilde Wangel_ venas supren la sxtuparon de la gxardeno.
Sxi estas same vestita kiel antauxe, kaj portas cxapelon sur la kapo.
Sur la brusto sxi portas etan bukedon el ordinaraj floretoj.)

SINJORINO SOLNESS
(turnas la kapon iomete) Cxu vi cxirkauxiris en la gxardeno,
frauxlino Wangel!

HILDE
Jes, mi cxirkauxrigardis tie.

SINJORINO SOLNESS
Kaj ankaux trovis florojn, mi vidas.

HILDE
Ho jes! Cxar ili abundas. Inter la arbustoj.

SINJORINO SOLNESS
Ho _cxu_? Ankoraux? Jes, cxar mi tien preskaux neniam venas.

HILDE
(pli proksime) Cxu vere! Vi do ne kuras en la gxardenon cxiun
tagon?

SINJORINO SOLNESS
(kun laca rideto) Mi ne plu ien "kuras", mi. _Nun_ ne plu.

HILDE
Nu, sed cxu vi neniam foje iras por saluti la belajxojn, kiuj _tie_
trovigxas?

SINJORINO SOLNESS
Cxio fremdigxis por mi. Mi preskaux timas la revidon.

HILDE
Vian propran gxardenon!

SINJORINO SOLNESS
Sxajnas al mi, ke gxi ne plu aspektas la _mia_.

HILDE
Ho, kial tiel --?

SINJORINO SOLNESS
Ne, gxi ne estas. Ne estas kiel en la tempo de patro kaj patrino. Nun
ili bedauxrinde forprenis tiom multe de la gxardeno, frauxlino
Wangel. Imagu, -- ili parceligis, -- kaj ko