kredas, ke la konstruestro venos.

HILDE
(kapsignas) La konstruestro, -- li venos.

SOLNESS
Sed neniam plu konstruos, -- kompatinda konstruestro.

HILDE
(vigle) Ho jes! Ni du laboru kune. Kaj ni konstruos la plej belan, --
la plej delikatan en la tuta mondo.

SOLNESS
(ekscita) Hilde, -- diru al mi kio tio estas!

HILDE
(rigardas lin ridete, iomete skuas la kapon, pintigas la busxon kaj
parolas kvazaux al infano) La konstruestroj, -- ili estas iuj tre --
tre stultaj homoj.

SOLNESS
Jes, certe ili estas stultaj, jes. Sed diru do al mi, kio tio estas!
La plej delikata en la mondo. Kion ni du konstruos kune?

HILDE
(silentas iomete kaj diras per nedifinebla esprimo en la okuloj)
Aerkasteloj.

SOLNESS
Aerkasteloj?

HILDE
(kapjesas) Aerkasteloj, jes! Cxu vi scias, kio tia aerkastelo
estas?

SOLNESS
Estas ja la plej delikata en la mondo, vi diras.

HILDE
(ekstaras ekscite kaj frapas kvazaux rifuze per la mano) Nu ja, certe
ja! Aerkasteloj, -- ili estas konvenaj por rifugxo. Kaj ankaux
konvene facilaj por konstrui -- (rigardas lin moke) -- prefere por
tiuj konstruestroj, kiuj havas kapturnigitan konsciencon.

SOLNESS
(ekstaras) Post tiu cxi tago ni du konstruos kune, Hilde.

HILDE
(kun duone dubema rideto) Tian _veran_ aerkastelon?

SOLNESS
Jes. Kun fundamento sube.

(_Ragnar Brovik_ venas el la domo. Li portas grandan verdan
florkronon kun floroj kaj silkaj rubandoj.)

HILDE
(gxojkrie) La florkrono! Ho, kiel terure rava!

SOLNESS
(mire) Cxu estas _vi_ kiu venas kun la florkrono, Ragnar?

RAGNAR
Mi promesis al la laborestro.

SOLNESS
(malpezigita) Nu, do certe plibonigxis pri via patro?

RAGNAR
Ne.

SOLNESS
Cxu ne vigligis lin, kion mi skribis?

RAGNAR
Venis tro malfrue.

SOLNESS
Tro malfrue!

RAGNAR
Kiam sxi venis kun gxi, li ne plu konsciigxis. Li ekhavis
apopleksion.

SOLNESS
Sed iru do hejmen al li! Zorgu pri via patro.

RAGNAR
Li ne plu bezonas min.

SOLNESS
Sed vi certe bezonas esti cxe li.

RAGNAR
_Sxi_ sidas cxe lia lito.

SOLNESS
(iom necerte) Kaja?

RAGNAR
(rigardas lin sombre) Jes, -- Kaja, jes.

SOLNESS
Iru hejmen, Ragnar. Kaj al li kaj al sxi. Donu al _mi_ la
florkronon.

RAGNAR
(subpremante mokan rideton) Vi do ne mem volas --?

SOLNESS
Mi mem portos gxin loken. (prenas de li la florkronon) Kaj iru
hejmen, vi. Ni ne bezonas vin hodiaux.

RAGNAR
Mi scias, ke de nun vi ne bezonas min. Sed hodiaux mi restos.

SOLNESS
Nu, do restu se vi ne