th provide
A chain wherewith his hands are tied.

IV.

"Sentisne," inquit, "haec atque animo inlabuntur tuo, an [Greek: onos
luras]? Quid fles, quid lacrimis manas?

[Greek: Exauda, mae keuthe nooi.]

Si operam medicantis exspectas, oportet uulnus detegas."

Tum ego collecto in uires animo: "Anne adhuc eget admonitione nec per se
satis eminet fortunae in nos saeuientis asperitas? Nihilne te ipsa loci
facies mouet? Haecine est bibliotheca, quam certissimam tibi sedem nostris
in laribus ipsa delegeras? In qua mecum saepe residens de humanarum
diuinarumque rerum scientia disserebas? Talis habitus talisque uultus erat,
*cum tecum naturae secreta rimarer, cum mihi siderum uias radio
describeres, cum mores nostros totiusque uitae rationem ad caelestis
ordinis exempla formares? Haecine praemia referimus tibi obsequentes? Atqui
tu hanc sententiam Platonis ore sanxisti: beatas fore res publicas, si eas
uel studiosi sapientiae regerent uel earum rectores studere sapientiae
contigisset. Tu eiusdem uiri ore hanc sapientibus capessendae rei publicae
necessariam causam esse monuisti, ne improbis flagitiosisque ciuibus urbium
relicta gubernacula pestem bonis ac perniciem ferrent.

Hanc igitur auctoritatem secutus quod a te inter secreta otia didiceram
transferre in actum publicae administrationis optaui. Tu mihi et qui te
sapientium mentibus inseruit deus conscii nullum me ad magistratum nisi
commune bonorum omnium studium detulisse. Inde cum inprobis graues
inexorabilesque discordiae et quod conscientiae libertas habet, pro tuendo
iure spreta potentiorum semper offensio.

Quotiens ego Conigastum in inbecilli cuiusque fortunas impetum facientem
obuius excepi, quotiens Triguillam regiae praepositum domus ab incepta,
perpetrata iam prorsus iniuria deieci, quotiens miseros quos infinitis
calumniis inpunita barbarorum semper auaritia uexabat, obiecta periculis
auctoritate protexi! Numquam me ab iure ad iniuriam quisquam detraxit.
Prouincialium fortunas tum priuatis rapinis tum publicis uectigalibus
pessumdari non aliter quam qui patiebantur indolui.

Cum acerbae famis tempore grauis atque inexplicabilis indicta coemptio
profligatura inopia Campaniam prouinciam uideretur, certamen aduersum
praefectum praetorii communis commodi ratione suscepi, rege cognoscente
contendi et ne coemptio exigeretur, euici. Paulinum consularem uirum cuius
opes Palatinae canes iam spe atque ambitione deuorassent, ab ipsis hiantium
faucibus traxi