When stars are shrouded
With dusky night,
They yield no light
Being so clouded.
When the wind moveth
And churneth the sea,
The flood, clear as day,
Foul and dark proveth.
And rivers creeping
Down a high hill
Stand often still,
Rocks them back keeping.
If thou wouldst brightly
See Truth's clear rays,
Or walk those ways
Which lead most rightly,
All joy forsaking
Fear must thou fly,
And hopes defy,
No sorrow taking.
For where these terrors
Reign in the mind,
They it do bind
In cloudy errors."

ANICII MANLII SEVERINI BOETHII

V.C. ET INL. EXCONS. ORD. PATRICII

PHILOSOPHIAE CONSOLATIONIS

LIBER PRIMVS EXPLICIT

INCIPIT LIBER II

I.

Post haec paulisper obticuit atque ubi attentionem meam modesta
taciturnitate collegit, sic exorsa est: "Si penitus aegritudinis tuae
causas habitumque cognovi, fortunae prioris affectu desiderioque tabescis.
Ea tantum animi tui sicuti tu tibi fingis mutata peruertit. Intellego
multiformes illius prodigii fucos et eo usque cum his quos eludere nititur
blandissimam familiaritatem, dum intolerabili dolore confundat quos
insperata reliquerit. Cuius si naturam mores ac meritum reminiscare, nec
habuisse te in ea pulchrum aliquid nec amisisse cognosces, sed ut arbitror
haud multum tibi haec in memoriam reuocare laborauerim. Solebas enim
praesentem quoque blandientemque uirilibus incessere uerbis eamque de
nostro adyto prolatis insectabare sententiis. Verum omnis subita mutatio
rerum non sine quodam quasi fluctu contingit animorum; sic factum est ut tu
quoque paulisper a tua tranquillitate descisceres. Sed tempus est haurire
te aliquid ac degustare molle atque iucundum quod ad interiora transmissum
ualidioribus haustibus uiam fecerit. Adsit igitur Rhetoricae suadela
dulcedinis quae tum tantum recto calle procedit, cum nostra instituta non
deserit cumque hac Musica laris nostri uernacula nunc leuiores nunc
grauiores modos succinat.

Quid est igitur o homo quod te in maestitiam luctumque deiecit? Nouum,
credo, aliquid inusitatumque uidisti. Tu fortunam putas erga te esse
mutatam; erras. Hi semper eius mores sunt ista natura. Seruauit circa te
propriam potius in ipsa sui mutabilitate constantiam. Talis erat cum
blandiebatur, cum tibi falsae inlecebris felicitatis alluderet.
Deprehendisti caeci numinis ambiguos uultus. Quae sese adhuc uelat aliis,
tota tibi prorsus innotuit. Si probas, utere moribus; ne queraris. Si
pe