ian gxojon kian havigintus al vi
kunvivado kun mi dum sxi estis malfelicxa kaj, kiel vi sxin imagis,
malhavanta la esperon sin liberigi. Ecx tiam mi ne havis la saman senton
pri tio kiel vi. Mi komprenis pli bone ol vi la evoluantan etoson cxi
tie. Sed antaux dek jaroj la sxangxigxo ankoraux ne okazis kaj mi
maldisponis la kapablon vin konvinki pri ties alveno. Tamen mi imagis
cxiam la eblon ke Leilino ne jugxu sian kazon finarangxita pro kio mi
elektis opinii ke ankaux nia kazo ankoraux ne finarangxis. Permesu ke mi
dauxre opinii tiel, almenaux gxis vi vidos sxin kaj konfirmos per propra
rigardo kion diras al vi Suzino Suferno."

III

Lauxlonge de la tuta raportado-reraportado kiun Suzino Suferno faris
al sxi dum ilia kvarhora fugxado al la montetaro, tiu peto de Ido ade
revenis al la menso de S-rino Lidkoto. Sxi ankoraux ne sciis kion senti
rilate al ties influo sur sxian apartan sorton, sed la peto estis io
sur kion sxiaj konfuzitaj pensadoj povus sin apogi meze de la amaso da
novaj efektoj kaj sxi estis nedireble gxoja ke li diris kion li diris
kaj gxin diris en tiu aparta momento. Tio helpis sxin alkrocxi solide al
sia identeco meze de la ekfluo da strangaj nomoj kaj novaj kategorioj
kiujn elversxis sur sxin la parolado de sxia kuzino.

Laux la progreso de la vojagxo la komunikajxoj de Frauxlino Suferno pli
kaj pli eksterordinarigxis. Sxi kondutis kiel cxicxerono pretiganta la
menson de sensperta vojagxanto por la mirindajxoj baldaux eksplodontaj
sur gxin.

"Vi ne rekonos Leilino. Sxi remuntigis siajn perlojn. Johano Sargxento
pentros sxin. Ho, kaj sxi petis ke mi diru al vi ke sxi esperas ke vi ne
maltoleros esti iom kunpremata dum la semajnfino. La domon konstruigis
la patro de Vilburo, vi scias, kaj gxi estas iom malnovmoda--gxi havas
nur dek porgastajn dormcxambrojn. Kompreneble tio estas malgranda afero
rilate al tio kion ili intencas fari. Ilia propono estas konservi la
nunan domon kiel alon. Sxi petis ke mi klarigu--sxi ege bedauxras la
malpovon disponigi al vi apartan saloneton en la komenco. Ili konsideras
Egiption por la venonta vintro escepte, kompreneble, se Vilburo ricevos
sian komision. Ho, cxu sxi ne skribis al vi pri tio? Nu, li deziras
Romon, vi scias--la duan sekretariecon. Aux, anstatauxe, li deziris
Anglion. Sed Leilino insistis ke, se ili iros eksterlanden, sxi postulas
esti proksime al vi. Kaj kompreneble tio kion sxi diras havas legxan
forton. Ho, ili