" sxi auxdis sin komenci. Tiam ia internajxo retiris
sxin kvazaux alkrocxe kaj sxia mano forfalis de li.

"Mi scias ke mi pravas; fidu al mi. Ni priparolos tion baldaux en
Florenco."

Sxi staris antaux li, sentante kun malespero lian bonecon, lian
paciencon kaj lian malrealecon. Lia tuta dirajxo sxajnis pentrita gazo
mallevita inter sxi kaj la veraj faktoj de la vivo kaj kaptoprenis sxin
subita deziro dispecegigi la gazon.

Sxi retirigxis kaj lin rigardis kun rideto de suprajxa trankviligo.
"Vi ja pravas--rilate al cxesi paroli nun. Mi estas nervoza kaj laca
kaj dauxra parolado ne helpus. Mi tro meditas pri eventoj. Kiel vi
diras, mi devas penadi ne retirigxi en kauxrado antaux homoj." Sxi
flankenturnigxis kaj rigardis la horlogxon. "Ho, estas nur la deka! Se
mi forsendas vin, mi komencos tro meditadi denove. Kaj se vi restas,
ni dauxre parolos pri la sama temo. Kial ni ne malsupreniru viziti
Margaretinon Vinon dum duonhoro?"

Sxi parolis malpeze kaj rapide dum sxiaj brilaj okuloj rigardis lian
vizagxon, kiun, dum sxi spektadis, sxi vidis sxangxigxi, kvazaux sxia
rideto jxetintus sur gxin tro klaran lumon.

"Ho, ne--ne hodiauxvespere!" li asertis.

"Cxu ne hodiauxvespere? Nu, kiun alian vesperon mi havos kiam mi foriros
je la tagigxo? Krome, mi deziras vidigi al vi ke mi celas esti pli
racia--ke mi celas ne plu timi homojn. Kaj tre placxus al mi ekvidi
novan fojon la malgrandan Cxarlotinon." Li staris antaux sxi kun la mano
en la barbo, ripetante la geston kiun li efektivigis cxiam en momentoj
de perpleksigxo. "Venu!" sxi ordonis gxoje, turnigxante gxis la pordo.

Li sekvis sxin kaj metis manon sur sxian brakon. "Cxu vi ne
opinias--cxu ne estus pli bone ke mi antauxiru kaj kontrolu? Ili diris
al mi ke ili pasigis lacigan tagon cxe la robtajloro. Mi kuragxas
sugesti ke ili jam enlitigxis."

"Se vi diris ke junulo de Cxarlotino vespermangxas kun ili. Certe li
ne foririntus antaux la deka, cxu? Malgraux tio, mi malsupreniros
kaj kontrolos kun vi. Oni malsxparas tiom da tempo antauxsendante
serviston." Sxi flankenmetis lin mildageste, tiam pauxzis dum frapis
sxin nova pensado. "Aux atendu. Mia servistino enestas la apudan
cxambron. Mi petos ke sxi iru demandi cxu Margaretino konsentos min
akcepti. Jes, jen estas certe la plej bona rimedo."

Sxi turnigxis malantauxen kaj iris gxis la pordo kondukanta al sxia
dormcxambro. Sed antaux ol povi gxin malfermi, denove sxi sentis la
rapidan tusxgeston de Ido.

"Mi opini