sxi specon de
socia rajtigo kaj se ili konsentis ke sxi havu gxin, kial mondo-nome ili
dezirus malaprobi tion por vi?"

"Tiun samajxon mem mi diris al mi antaux unu semajno en la nuna cxambro
post mia unua interparolado kun Suzino Suferno." Sxi levis nebuletan
rideton al liaj maltrankvilaj okuloj. "Jen kial mi auxskultis kion
vi diris al mi la saman vesperon kaj kial viaj argumentadoj min
duonkonvinkis kaj instigis min ekesperi ke ne maleblos por mi kio eblis
por Leilino. Se jam alvenis la nova liberigo, kial ne por mi same kiel
por la aliaj? Mi ne scipovas diri al vi kian flugvojon malfermis mia
imago!"

Franklino Ido starigxis el sia fotelo kaj transiris la cxambron gxis
segxo staranta proksime al la sofo-angulo. "Mi interesigxis--en tiu
momento--nur pri kiel via imago sxajnis proksimigi vin al mi," li
diris.

"Ankaux mi interesigxis pri tio. Jen kial mi celis foriri sen vidi vin."
Ili intersxangxis reciprokajn seriozajn rigardojn. "Cxar, vi vidu, mi
eraris," sxi dauxrigis. "Ni ambaux eraris. Vi diras ke estas sensence
ke la virinoj konsentintaj agnoski la gastecon de Leilino samtempe
malkonsentis min renkonti sub sxia tegmento. Kaj tiel tio estas. Sed
mi komencas kompreni la kialon de tio. Temas nur pri tio ke la socio
ege tro okupigxas por revizii siajn decidojn. Sendube neniu en la domo
pauxzis por konsideri ke mia kazo kaj tiu de Leilino estas samegaj. Ili
nur memoris ke mi faris ion kion, en la momento de la farado, la socio
kondamnis. Mian kazon oni jugxis kaj klasis. Mi estas la virino kiun jam
de dudek jaroj oni malagnoskas. La pli maljunaj homoj jam duonforgesis
la kialon, kaj la pli junaj neniam sciis la veran kialon. Malagnoski min
nur farigxis tradicio. Kaj la tradicioj perdintaj sian signifon estas la
plej malfacilaj por detrui."

Ido sidis senmove dum sxi parolis. Kiam sxi silentis, li starigxis,
ridante mallonge, kaj transiris la cxambron gxis la fenestro. Ekstere,
la vasta nigra Nov-Jorko-perspektivo, striite per siaj multegaj
lumvicoj, etendigxis foren en la fumajn randojn de la nokto. Pergeste li
indikis gxin al sxi.

"Kion signifas al la tuta tiea ekstera vivo, laux via supozo, tiaj
vortoj kiajn vi jxus uzis--'socio,' 'tradicio' kaj la ceteraj?"

Sxi alvenis ekstari apud li cxe la fenestro. "Malpli ol nenio,
kompreneble. Sed vi kaj mi ne estas ekstere. Ni estas fermitaj en eta
strecxita rondo de kutimo kaj asociigxo, same kiel ni estas fermitaj
en cxi tiu cxambro. Memoru, mi opiniis esti su