ememorigan emocion.

Ne, ankoraux sxi ne komprenis kiel sxia aparta kazo akordigxos en
la nova socia ordo. Sed ceteraj homoj--"pli agxaj homoj" diris
Leilino--alvenus per la posttagmeza trajno kaj tiun vesperon je la
vespermangxhoro sendube sxi scipovus fintaksi la situacion. Sxi komencis
scivoli nervoze kiuj estos la novalvenontoj. Sendube ne necesus al sxi
alfronti embarasajn renkontojn kun antauxaj konatoj. Tamen strange estis
ke sxia filino menciis neniajn nomojn.

Leilino proponis ke poste, en la posttagmezo, Vilburo sxin veturigu
en promenado. Sxi anoncis la deziron ke ili estigu "bonan trankvilan
interparoladon." Sed S-rino Lidkoto volis ke antauxiru la promenadon
sxia parolado kun Leilino kaj, cetere, jam dum la tagmangxo, subauxdis
hazardajn aludojn pri okazonta tenismatcxo en kiu estas partoprenonta
sxia bofilo. Sxia lacigxo estis suficxa pretekso por malakcepti la
promenadinviton kaj sxi petegis ke Leilino permesu sxin ripozi trankvile
en sia cxambro gxis ili povos ekgxui trankvilan kunbabilmomenton.

"Antaux la tehoro, tial, vi anasino," Leilino decidigxis kun lasta kiso
kaj baldaux S-rino Lidkoto, tra sia malfermita fenestro, auxdis la
fresxajn lauxtajn vocxojn de la gastoj de sia filino sonoradi trans la
gxardenojn ekde la tenisejo.

IV

Leilino jam alvenis kaj foriris kaj ili jam okazigis sian
interparoladon. Gxi ne dauxris tiel longe kiel S-rino Lidkoto deziris
cxar meze de gxi Leilino estis vokita al la telefono por ricevi gravan
mesagxon de la urbo kaj sendis informajxon al la patrino pri sia maleblo
reveni jxus tiam cxar unu el la junaj virinoj ricevis neatenditan
alvokon kaj oni devis arangxi sxian foriron. Sed patrino kaj filino
pasigis preskaux unu horon kune kaj S-rino Lidkoto estis felicxa. Neniam
sxi vidis Leilinon en tiel dolcxa, tiel atenta animstato. La nura
maltrankviligajxo estas la troeco mem de tiu atento, la troigita deklaro
de la gxeno sentita de la filino kiam iliajn unuajn momentojn da kunesto
difektis la cxeesto de nekonatoj.

"Ili ne estas nekonatoj por mi, karulino, cxar ili estas amikoj de vi,"
la patrino sxin certigis.

"Jes, sed mi konas viajn sentojn, vi stranga sovagxa patrino. Mi scias
kiel ekde cxiam vi malamas homojn." (Cxu _malamas homojn_? Cxu Leilino
forgesis kial?) "Kaj jen la kialo pro kio mi diris al Suzino ke se vi
preferas aliri Rigxfildon kun sxi en dimancxo, mi nepre komprenos kaj
atendos pacience nian bonan cxirkauxb