oorde iemand zeggen, ze hebben er geen beter plaats
voor kunnen vinden.

Ik had ondertusschen mijn hand al in den zak, want ik zag weer zoo'n paar
mannen met Tentoonstellingspetten op en ik zocht naar een kwartje, maar 't
hoefde niet, 't Hoofdgebouw kost niets extra--

_N.B._ hier zag ik van Nadaniel iets wat mij niet beviel; denkt eens aan
kinderen en wederhelft, voor den ingang staat een blikken bak vol eindjes
sigaar, zeker om aan arme jongens en bedelaars te geven want eindjes
zoeken, zoo als aan de Beurs doen ze op de tentoonstelling niet, _Ik heb
met eigen oogen gezien dat Nadaniel er zijn hand in stak; of hij er een of
meer genomen heeft weet ik evenwel niet!_ maar ik vond het vies--en als hij
mij gevraagd had had hij immers een sigaar kunnen krijgen, met liefde.

Wij gingen niet naar binnen maar eerst op het buitenterrein, om een
oppervlakkig gezicht te hebben.

Juist willen wij, naar de Diamanten tentoonstelling gaan, toen een heer
Nadaniel aansprak ik, geloof 't was een franschman: hij zei iets van "pres
of pers". En Nadaniel zei ook pers "en pavieljon.--En toen schudden ze
allebei 't hoofd. "Gepaste weetgierigheid strekt iedereen tot eer."
_(Wijsheid en deugd in klein octavo)_ daarom vroeg ik, wat wou die heer en
Nadaniel antwoordde: "hij vroeg naar 't Pavieljon delapers.--'t ik weet
niet of'k 't goed spel.)

"Wat is dat?" vroeg ik--en hij vertelde me:

Dat is een gebouw voor de heeren die in de Hollandsche en Buitenlandsche
kranten verslag geven van de tentoonstelling en voor de gezelligheid in dat
gebouw zullen zamen komen, als het nog klaar komt voor dat alles is
afgeloopen.

De diamanten tentoonstelling kan ik niet teruggeven op schriftelijke wijs,
want, beste vrouw! enz: Uw stel is er niets bij en al zoude ik, Uw
betrouwbare vader en bloedverwant u zeggen hoeveel duizenden aan waarde en
schoonheid daar verborgen liggen tentoongesteld, gij zoudt mij niet
gelooven zonder te zien, alhoewel gelooven eigentlijk is, zonder gezien te
hebben.

Het schijnt wel als of Pavieljoenen in de mode zijn, want behalve het
Koningspavieljoen, dat als Z.M. de Koning niet weer op de Tentoonstelling
komt een huis zonder eigenaar is, ziet men nog het Pavieljoen van de stad
Amsterdam.

Gij kunt u niet begrijpen hoe mooi dit gebouw van buiten is. Een prachtig
schilderij is boven de deur zichtbaar uitgestald, ik wou dat ik het had,
als herinnering aan mijn aankomst te dezer stede.

Binnenin zag ik een school en nog een