chuwt hen voor "'t liverdor." Voor 2
kwartjes is een herinnering aan de Tentoonstelling te krijgen, die veel
aardiger is; 't is de zakdoek van Adriaan Schakel, die grappig is en nuttig
in eenen adem.

Wanneer het maar meer en meer bekend wordt dat het "liverdor" een
bankroetje na zich sleept, zal men zich niet meer laten beet nemen--en
teekenen, zonder certifikaat. Ik geloof beste wederhelft! dat de
ondernemers er dan spoedig mede zullen ophouden, want ik heb een zwaar
vermoeden dat zij veel meer om de twee kwartjes geven, dan wel om de
naamteekeningen.

Ik heb Klaas ook laten teekenen, met het bevel, om als men hem een
certifikaat wilde geven, beleefdelijk te zeggen "dank u wel, houdt uwe 't
maar." Nadaniel zegt, dat als iedereen dit doet de mannen van 't tafeltje
er zeker iets van krijgen dat zij niet overleven. Aangezien ik nu de dood
van een achtingswaardig mensch niet veroorzaken wil of op mijn geweten
nemen, heb ik Klaas bevolen, om het niet verder te vertellen--en over dit
schandaal te zwijgen.

Nademaal het veel te omslachtig zoude zijn, om u waarde bloedverwanten, de
geheele tentoonstelling van A tot Z te beschrijven en gij ook wellicht in
slaperigheid zoudt vervallen door de herhaling, want er is van alle soorten
artikelen een veelheid van 't zelfde, zoo bepaal ik mij liever tot het
medebrengen van den wegwijzer en de adreskaartjes die ik overal nam, ter
herinnering en geef u alleenlijk beschrijvend de avonturen die ik ondervond
en beleefde. Ik besef dat u dit meer zal bevallen en deel u dus mede dat ik
hedenavond het Cafe-chantant heb bezocht met Nadaniel--Klaas had ik
voorshands tehuis gelaten tot nader orde.

O, geliefde wederhelft en kinderen! ik sta beschaamd en aangedaan tevens
over hetgeen ik nu denken moet. Alweder heb ik te haastelijk geoordeeld en
daardoor onwetend eene inrichting met den naam van onzedelijkheid besmet
die dit in geenen deele verdient.

Nadaniel had gelijk er is niets onfatsoenlijks in, zelfs een klein gedans,
dat ze hier *kan-kan* noemen vond ik zoo grappig dat ik over de
rarigheid die er aan kleeft heenstapte. Na de somma van f 1,- te hebben
betaald, Nadaniel zei weer "Pers" en betaalde niets kwam ik in het Cafe des
Ambassadeurs binnen en zag in de verte een tooneel, wel drie maal zoo
groot, als dat van de liefhebberij komedie bij ons--met Electriek verlicht!
Schoon dierbare vrouw! overschoon!--ik ging zitten en Nadaniel naast mij.

Het allereerst speelde de muziek een vrooli