FREE BOOKS

Author's List




PREV.   NEXT  
|<   171   172   173   174   175   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185   186   187   188   189   190   191   192   193   194   195  
196   197   198   199   200   201   202   203   204   205   206   207   208   209   210   211   212   213   214   215   216   217   218   219   220   >>   >|  
ueluti ad uerticem cuncta referuntur?" "Intellego," inquam, "quid inuestigandum proponas, sed quid constituas audire desidero." "Cuius discretionem rei sic accipe. Si haec omnia beatitudinis membra forent, a se quoque inuicem discreparent. Haec est enim partium natura ut unum corpus diuersa componant. Atqui haec omnia idem esse monstrata sunt; minime igitur membra sunt. Alioquin ex uno membro beatitudo uidebitur esse coniuncta--quod fieri nequit." "Id quidem," inquam, "dubium non est, sed id quod restat exspecto." "Ad bonum uero cetera referri palam est. Idcirco enim sufficientia petitur quoniam bonum esse iudicatur, idcirco potentia quoniam id quoque esse creditur bonum; idem de reuerentia, claritudine, iucunditate coniectare licet. Omnium igitur expetendorum summa atque causa bonum est. Quod enim neque re neque similitudine ullum in se retinet bonum, id expeti nullo modo potest. Contraque etiam quae natura bona non sunt, tamen si esse uideantur, quasi uere bona sint appetuntur. Quo fit uti summa, cardo atque causa expetendorum omnium bonitas esse iure credatur. Cuius uero causa quid expetitur, id maxime uidetur optari, ueluti si salutis causa quispiam uelit equitare, non tam equitandi motum desiderat quam salutis effectum. Cum igitur omnia boni gratia petantur, non illa potius quam bonum ipsum desideratur ab omnibus. Sed propter quod cetera optantur, beatitudinem esse concessimus; quare sic quoque sola quaeritur beatitudo. Ex quo liquido apparet ipsius boni et beatitudinis unam atque eandem esse substantiam." "Nihil uideo cur dissentire quispiam possit." "Sed deum ueramque beatitudinem unum atque idem esse monstrauimus." "Ita," inquam. "Securo igitur concludere licet dei quoque in ipso bono nec usquam alio sitam esse substantiam. [135] reapse uerius _Schepss_: re ab seuerius _uel_ re ipsa uerius _codd. opt._ X. Wherefore since thou hast seen what is the form of perfect and imperfect good, now I think we must show in what this perfection of happiness is placed. And inquire first whether there can be any such good extant in the world, as thou hast defined; lest, contrary to truth, we be deceived with an empty show of thought. But it cannot be denied that there is some such thing extant which is as it were the fountain of all goodness. For all that is said to be imperfect is so termed for the want it hath of perfection. Whence it followeth that if in any kind we find something imperfect,
PREV.   NEXT  
|<   171   172   173   174   175   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185   186   187   188   189   190   191   192   193   194   195  
196   197   198   199   200   201   202   203   204   205   206   207   208   209   210   211   212   213   214   215   216   217   218   219   220   >>   >|  



Top keywords:

quoque

 

igitur

 
inquam
 

imperfect

 

salutis

 
beatitudo
 

extant

 
quoniam
 
expetendorum
 

cetera


uerius
 

perfection

 

quispiam

 

beatitudinis

 

membra

 

natura

 

substantiam

 

beatitudinem

 

ueluti

 
apparet

Wherefore
 

liquido

 

ipsius

 
eandem
 
dissentire
 

Securo

 

usquam

 
concludere
 

monstrauimus

 

ueramque


seuerius
 

Schepss

 

reapse

 
possit
 

fountain

 

goodness

 

thought

 

denied

 

followeth

 
Whence

termed

 
happiness
 

perfect

 
inquire
 
contrary
 

deceived

 
defined
 

equitandi

 

nequit

 
quidem