uidem contingit ei quem ualentia deserit, quem molestia
pungit, quem uilitas abicit, quem recondit obscuritas. Qui uero solum posse
desiderat, profligat opes, despicit uoluptates honoremque potentia carentem
gloriam quoque nihili pendit. Sed hunc quoque quam multa deficiant uides.
Fit enim ut aliquando necessariis egeat, ut anxietatibus mordeatur cumque
haec depellere nequeat, etiam id quod maxime petebat potens esse desistat.
Similiter ratiocinari de honoribus, gloria, uoluptatibus licet. Nam cum
unumquodque horum idem quod cetera sit, quisquis horum aliquid sine ceteris
petit, ne illud quidem quod desiderat apprehendit." "Quid igitur?" inquam.
"Si qui cuncta simul cupiat adipisci, summam quidem ille beatitudinis
uelit. Sed num in his eam reperiet, quae demonstrauimus id quod pollicentur
non posse conferre?" "Minime," inquam. "In his igitur quae singula quaedam
expetendorum praestare creduntur, beatitudo nullo modo uestiganda est."
"Fateor," inquam, "et hoc nihil dici uerius potest." "Habes igitur,"
inquit, "et formam falsae felicitatis et causas. Deflecte nunc in aduersum
mentis intuitum; ibi enim ueram quam promisimus statim uidebis." "Atqui
haec," inquam, "uel caeco perspicua est eamque tu paulo ante monstrasti,
dum falsae causas aperire conaris. Nam nisi fallor ea uera est et perfecta
felicitas quae sufficientem, potentem, reuerendum, celebrem laetumque
perficiat. Atque ut me interius animaduertisse cognoscas, quae unum horum,
quoniam idem cuncta sunt, ueraciter praestare potest hanc esse plenam
beatitudinem sine ambiguitate cognosco." "O te alumne hac opinione felicem,
si quidem hoc," inquit, "adieceris...." "Quidnam?" inquam. "Essene aliquid
in his mortalibus caducisque rebus putas quod huiusmodi statum possit
afferre?" "Minime," inquam, "puto idque a te, nihil ut amplius desideretur,
ostensum est." "Haec igitur uel imagines ueri boni uel inperfecta quaedam
bona dare mortalibus uidentur, uerum autem atque perfectum bonum conferre
non possunt." "Assentior," inquam. "Quoniam igitur agnouisti quae uera illa
sit, quae autem beatitudinem mentiantur, nunc superest ut unde ueram hanc
petere possis agnoscas." "Id quidem," inquam, "iam dudum uehementer
exspecto." "Sed cum, ut in Timaeo[131] Platoni," inquit, "nostro placet, in
minimis quoque rebus diuinum praesidium debeat implorari, quid nunc
faciendum censes, ut illius summi boni sedem reperire mereamur?"
"Inuocandum," inquam, "rerum omnium patrem, quo praetermisso nullum r