te) Kio estas? (fermas la pordon kaj proksimigxas) Cxu vi
parolis --?

ROSMER

Nun li scias.

KROLL

Ni ne lasos vin el la manoj, Rosmer. Ni devigos vin reveni al ni.

ROSMER

Tien mi neniam revenos.

KROLL

Ni vidos. Vi ne estas viro por stari sola.

ROSMER

Mi tamen ne restos tute sola. -- Ni estas du, por porti la solecon
cxi tie.

KROLL

Ah --! (suspekto suprenpafigxas en li) Ankaux tio! La vortoj de Beate
--!

ROSMER

Beate --?

KROLL

(forpusxas la penson) Ne, ne, -- malbele --. Pardonu min.

ROSMER

Kion? Kiel?

KROLL

Ne pli pri tio. Fi! Pardonu min. Adiaux! (Li iras al la
antauxcxambra pordo.)

ROSMER

(sekvas lin) Kroll! Tiel ne estu fino inter ni. Morgaux mi venos al
vi.

KROLL

(en la antauxcxambro, turnas sin) Ecx ne per via piedo en mian domon!

(Li prenas sian bastonon kaj foriras. _Rosmer_ staras momenton en la
malferma pordo; poste li fermas gxin kaj iras al la tablo.)

ROSMER

Ne gravas, Rebekka. Ni tamen eltenos. Ni du fidelaj geamikoj. Vi kaj
mi.

REBEKKA

Pri kio li pensis, laux vi, dirante: Fi?

ROSMER

Kara, ne gxenu vin pri tio. Li ecx ne mem kredis kion li pensis. Sed
morgaux mi iros al li. Bonan nokton!

REBEKKA

Cxu vi enlitigxos tiel frue ankaux cxi-vespere? Post tio cxi?

ROSMER

Cxi-vespere kiel kutime. Mi sentas malpezigxon post la malferma
klarigo. Vi vidas, -- ke mi estas tute trankvila, kara Rebekka.
Ankaux vi estu trankvila. Bonan nokton!

REBEKKA

Bonan nokton, kara amiko! Kaj dormu bone.

(_Rosmer_ eliras tra la antauxcxambra pordo; poste oni auxdas lin
supreniri sxtuparon. _Rebekka_ aliras kaj tiras sonorilan sxnuron
apud la forno. Post iom envenas _sinjorino Helseth_ de dekstre.)

REBEKKA

Vi povas depreni de la tablo, sinjorino Helseth. Cxar la pastoro
volas nenion havi, -- kaj la rektoro iris hejmen.

SINJORINO HELSETH

Cxu la rektoro foriris? Kio do estis al la rektoro?

REBEKKA

(prenas sian krocxajxon) Li antauxdiris, ke farigxos ventego --

SINJORINO HELSETH

Strange. Cxar ne estas nubeto videbla cxi-vespere.

REBEKKA

Ke li ne renkontu la blankan cxevalon. Cxar mi timas, ke ni baldaux
auxdos pri tiaj reaperantoj.

SINJORINO HELSETH

Dio pardonu al vi, frauxlino! Ne parolu tiel timige.

REBEKKA

Nu, nu, nu --

SINJORINO HELSETH

(pli mallauxte) Cxu la frauxlino vere kredas, ke estas iu, kiu
baldaux forpasos?

REBEKKA

Tute ne. Sed estas multspecaj blankaj cxevaloj en la mondo, sinjorino