Ne tio cxi?

ROSMER

Mi ja pensis, ke frue aux malfrue nia bela amikeco estus jxetmakulata
kaj suspektindigata. Sed ne de Kroll. De li mi neniam imagis tiajxon.
Sed de tiu svarmo kun krudaj animoj kaj malnoblaj okuloj. Ho jes, --
mi ja havis kauxzon por tio, kiam mi tiel gardeme per vualo kovris
nian ligon. Estis dangxera sekreto.

REBEKKA

Ho, cxu estas gxeninda, la jugxo de aliuloj! Ni ja scias en ni mem,
ke ni estas senkulpaj.

ROSMER

Mi? Senkulpa? Jes, tion mi efektive opiniis -- ecx gxis cxi tiu tago.
Sed nun, -- nun, Rebekka --

REBEKKA

Jes, kio nun?

ROSMER

Kiel mi klarigu por mi la teruran akuzon de Beate?

REBEKKA

(en ekscito) Ho, ne parolu plu pri Beate! Ne pensu plu pri Beate! Vi
ja nun liberigxis de sxi, kiu estas morta.

ROSMER

Depost mi sciigxis pri tio cxi, sxi refarigxis terure vivanta.

REBEKKA

Ho ne, -- vi ne devas, Rosmer! Vi ne devas!

ROSMER

Jes, mi diras. Ni devas veni al la fundo de tio cxi. Kiel povis sxi
erarvojigxi en tiun fatalan miskomprenon?

REBEKKA

Vi do ne mem komencas dubi, ke sxi estis proksima al mensa malsano?

ROSMER

Nu do, -- estas pri tio, ke mi ne plu povas esti tute certa. Kaj
cetere -- se tiel estus --

REBEKKA

Se tiel estus? Jes, kio do?

ROSMER

Mi aludas, -- kie ni sercxu la plej proksiman kauxzon, ke sxia
malsana animo transiris al frenezeco?

REBEKKA

Kaj al kio utilas, ke vi perdigadas vin en tiaj cerbumadoj!

ROSMER

Mi ne povas eviti, Rebekka. Mi ne povas eviti tiun mordantan dubon,
ecx se mi arde volus.

REBEKKA

Ho, sed povas esti dangxere -- tiel konstante turnigxi cxirkaux tio
sola kaj peza.

ROSMER

(pasxadas maltrankvile kaj penseme cxirkauxe) Mi iel estus min
malkasxinta. Sxi eble estas rimarkinta, kiel felicxa mi sentigxis
depost vi venis al ni.

REBEKKA

Jes, sed, kara, se tiel tamen estus --!

ROSMER

Eblas, -- ke ne eskapis sxian atenton, ke ni legis la samajn librojn.
Ke ni sercxis unu la alian kaj priparolis la novajn aferojn. Sed mi
tute ne komprenas! Cxar mi estis ja cxiam zorgema por sxirmi sxin.
Kiam mi pripensas, aspektas ke mi ekstreme provis teni sxin ekster
tio nia. Aux cxu ne, Rebekka?

REBEKKA

Jes, jes, vi faris.

ROSMER

Kaj ankaux vi. Kaj tamen --! Ho tio cxi estas terure pripensi! Sxi do
pensadis, sxi, -- en sia malsana amo, -- silentis kaj silentis, --
observis nin, -- rimarkis cxion, kaj, -- kaj misinterpretis cxion.

REBEKKA

(premas la manojn) Ho, mi estus