Tuj kiam mi pakis.
SINJORINO HELSETH
Nun mi neniam auxdis tiajxon! Sed la frauxlino certe revenos, mi
scias?
REBEKKA
Mi neniam plu revenos.
SINJORINO HELSETH
Neniam! Sed, bona Dio, kiel estos cxi tie en Rosmersholm, kiam
frauxlino West ne plu cxeestas? Nun estis ja tiel bone kaj afable por
la pastoro.
REBEKKA
Jes, sed hodiaux mi timigxis, sinjorino Helseth.
SINJORINO HELSETH
Timigxis! Jecxjo, pro kio?
REBEKKA
Jes, aspekte mi kaptis videton de blankaj cxevaloj.
SINJORINO HELSETH
De blankaj cxevaloj! Meze en taglumo!
REBEKKA
Ho, ili elkuras kaj frue kaj malfrue, -- la blankaj cxevaloj en
Rosmersholm. (sxangxas temon) Nu, -- do pri la valizo, sinjorino
Helseth.
SINJORINO HELSETH
Jes ja. La valizo.
(Ambaux eliras dekstre.)
KVARA AKTO
(La sidcxambro en _Rosmersholm_. Estas malfrua vespero. Lampo kun
sxirmilo super lumas sur la tablo. _Rebekka West_ staras apud la
tablo pakante kelkajn ajxetojn en valizon. Sxiaj mantelo, cxapelo kaj
la blanka krocxajxo pendas super la dorso de la sofo. _Sinjorino
Helseth_ envenas de dekstre.)
SINJORINO HELSETH
(parolas mallauxte kaj aspektas rezerveme) Jes, nun cxiuj ajxoj estas
portitaj elen, frauxlino. Ili staras en la kuireja koridoro.
REBEKKA
Bone. La veturigisto estas mendita, cxu?
SINJORINO HELSETH
Jes. Li demandas, kiam li estu cxi tie kun la cxaro.
REBEKKA
Mi opinias, ke cxirkaux la dekunua horo. La vaporsxipo foriros je
noktomezo.
SINJORINO HELSETH
(iom hezitanta) Sed pri la pastoro? Se li ne revenos hejmen gxis
tiam?
REBEKKA
Mi tamen forvojagxos. Se mi ne vidos lin, diru, ke mi skribos. Longan
leteron. Diru tion.
SINJORINO HELSETH
Jes, povas esti bone skribi. Sed bedauxrinda frauxlino, -- mi tamen
opinias, ke vi devus provi paroli kun li ankorauxfoje.
REBEKKA
Eble tio. Aux eble tamen ne.
SINJORINO HELSETH
Ne, -- imagu ke mi travivu tion cxi, -- tion mi neniam imagis!
REBEKKA
Kion vi do imagis, sinjorino Helseth?
SINJORINO HELSETH
Ho, mi pensis, ke pastoro Rosmer estus pli fidinda viro ol tio cxi.
REBEKKA
Pli fidinda?
SINJORINO HELSETH
Jes tion mi efektive diras.
REBEKKA
Sed, kara, kion vi per tio aludas?
SINJORINO HELSETH
Mi pensas, kiel vere kaj gxuste estas, frauxlino. Li ne liberigus sin
el tio en _tia_ maniero, ne.
REBEKKA
(rigardas sxin) Auxskultu nun, sinjorino Helseth. Diru al mi honeste
kaj sincere, -- kial, pensas vi, ke mi fo
|