taliae sole Publius
et Lydia, amici fidelissimi, per campos collisque cotidie vagabantur.
Modo in silva finitima ludebant ubi Publius sagittis[10] celeribus avis
deiciebat et Lydia coronis variorum florum comas suas ornabat; modo
aquam et cibum portabant ad Davum servosque defessos qui agros colebant:
modo in casa parva aut horas lactas in ludo consumebant aut auxilium
dabant Lesbiae, quae cibum viro et servis parabat vel alias res
domesticas agebat.

[Footnote 1: The /vilicus\ was a slave who acted as overseer of a
farm. He directed the farming operations and the sale of the
produce.]

[Footnote 2: /se\, reflexive pron., object of /exercent\.]

[Footnote 3: For the construction, see Sec. 501.40.]

[Footnote 4: /in\, _for_.]

[Footnote 5: /annos\, Sec. 501.21.]

[Footnote 6: /domum\, Sec. 501.20.]

[Footnote 7: /ruri\, Sec. 501.36.1.]

[Footnote 8: /horas\, cf. /annos\, line 17.]

[Footnote 9: /quo ... spectet\, Secs. 349, 350.]

[Footnote 10: /sagittis\, Sec. 501.24.]

LXIII. MARCUS LENTULUS, THE FATHER OF PUBLIUS, IS SHIPWRECKED :
JULIA RECEIVES A LETTER FROM HIM

Iam Publius[1] decem annos habebat cum M. Cornelius Lentulus, pater
eius, qui quinque annos[2] grave bellum in Asia gerebat, non sine gloria
domum[3] revertebatur. Namque multa secunda proelia fecerat, maximas
hostium copias deleverat, multas urbis populo[4] Romano inimicas
ceperat. Primum nuntius pervenit qui a Lentulo[5] missus erat[6] ut
profectionem suam nuntiaret. Deinde pluris dies[7] reditum viri optimi
mater filiusque exspectabant et animis[8] sollicitis deos immortalis
frustra colebant. Tum demum has litteras summo cum gaudio acceperunt:

[9]"Marcus Iuliae suac salutem dicit. Si vales, bene est; ego valeo. Ex
Graecia, quo[10] praeter spem et opinionem hodie perveni, has litteras
ad te scribo. Namque navis nostra fracta est; nos autem--[11]dis est
gratia--incolumes sumus. Ex Asiae[12] portu navem leni vento solvimus.
Postquam[13] altum mare tenuimus [14]nec iam ullae terrae apparuerunt,
caelum undique et undique fluctus, subito magna tempestas coorta est et
navem vehementissime adflixit. Ventis fluctibusque adflictati[15] nec
solem discernere nec cursum tenere poteramus et omnia praesentem mortem
intentabant. Tris dies[16] et tris noctis[16] sine remis velisque
agimur. Quarto die[17] primum terra visa est et violenter in saxa, quae
non longe a litore aberant, deiecti sumus. Tum vero ma