rom those of other elements which have not yet been
observed to undergo any such extraordinary change.

First, then, there are, at least, other two elements which discharge
electrons. These are thorium and uranium. They all, as well as
radium, undoubtedly consist of atoms of great weight. If we take the
weight of an atom of hydrogen as unity, that of radium weighs about
225 (or perhaps even more); that of thorium 232, and that of uranium
240.

As these are the three heaviest kinds of atoms known, we may guess
that when an atom possesses a great mass it tends towards disruption;
that just as no star has been seen possessing a magnitude greater,
let us say, than one thousand times that of our sun (else it would be
unstable, and would throw off satellites), so no elements of a
greater atomic weight than a certain maximum can exist, and that
those which we know to possess very high atomic weights are
themselves in the process of throwing off satellites.

It is perhaps permissible to speculate that electrons are small
satellites, and that atoms of helium are larger ones. But to pursue
the subject further, without more definite knowledge, which can be
gained only by experiment, would be unprofitable.

Needless to say, many workers are doing their utmost to penetrate
more deeply into this most interesting field of exploration.

_La Leono kaj la Bovoj._--Tri bovoj sin pasxtis sur herbejo, tre pace
kaj amike. Leono jam de longe estis rigardinta ilin kun la espero je
kapti ilin, sed sentis ke ne estos sxanco por tion fari, dum ili kune
restados.

Tial li sekrete ekdissemis malbonajn kaj falsajn dirojn pri unu
kontraux la aliaj, gxis tio naskis jxaluzon kaj malfidon inter ili.
Tuj kiam la leono vidis ke ili evitis unu la aliajn kaj sin pasxtis
malkune, li sin jxetis sur cxiun aparte, kaj tiel sukcesis ke cxiu el
ili farigxis facila kaptajxo de la leono.

_Kiam amikoj malpacas, malamikoj profitas_.

(6266).

_La Rano kaj la Bovo._--Bovo sin pasxtis en marcxejo kaj okazis premi
sian piedegon inter kelke da ranidoj, kaj morte premegis unu el la
kovitaro[1]. Postvivanta ranido forkuris al la patrino por sciigi al
sxi la teruran novajxon.--"Kaj, ho patrino, estas tre granda besto,
granda kvarkrura[2] besto kiu tion faris!"--"Tre granda?" diris la
maljuna ranino. "Kiel granda? Cxu gxi estas tiel dika" (kaj sxi
sxveligis sin multe) "tiel dika kiel tio?"--"Ho!" diris la ranideto,
"multe pli dika ol tio."--"Nu, cxu gx