hem een gunstig
oogh had toegeworpen, soo quam hy in den jare 1632 driftig herwaerts
aengeloopen, verhoopende, dat hy nevens d'andre ouwe Santen, weder op
het Autaer souw werden geset. Maer alsler ordre quam van de Heeren
Staten van Ho'land, dat hy uyt den Lande sou hebben te vertrecken, soo
gingh hy heendruypen, als een hond, die sijne staert verlooren heeft.
Hier nevens sal ik noch voegen, dat als hy de Babylonische Hoer van hare
voorname quetsure ende hooftwonde, die de eerste Reformateurs haer {Pag. 6}
hebben gelastigeert, heeft willen cureren, wat heeft hy daer deur
anders uytgeright, als datter is geexciteert het _Classicum belli
Sacri_, ende dat hy geprocureert heeft sijne eyge disgracie in het Hof
van Sweden, daer hy doen een Minister af was. Soo dat hy daer van daen
vertreckende, sich begeven heeft na Rostock, daer hy is overleden. Meer
en sal ik voor deestydt van Hem niet seggen, alsoo dit genoeg is om aen
te wysen, dat groote luyden ook hare misslagen hebben, en daerom geen
wonder en is, indien hy het in desen Brief soo heel fix niet en heeft.
Want niet seer ver van het begin komt de goede Keyser Justinianus, soo
hy seyt, te voorschijn, _met de tranen in de ogen, klagende, dat sijne
Wetten soo weynigh voldaen wierden_ by het Hof van Holland. Ende dat
bestaet hier in, als men in den selven asem seyt, dat het selve sich
aenmatight _van toesicht te dragen, Ne Provincia abundat malis
hominibus_. Waer in of Justinianus of Grotius eenighsincs missen, want
soo en luyden de woorden niet in den originelen text. Hoewelle van den
sin niet t'eenemael en devieren. Ende nochtans schreyt die goede man
daer over. Wat magh hem daer toe bewegen? Dit namentelik, dat de
Hollanders soo dom en bot waren, dat sy _syne Wetten verkeerde
applicatien ende beduydingen aen wreven_; willende doen het gene sijne
Praesides in voorgaende tyden hebben gedaen, uyt misduydinge van woorden;
even of _Praesides Provinciarum met die van President en Raden_ een en
deselve waren. Maer voor eerst sal ik hier op seggen, dat die het Hof
determineert binnen de palen van Praesident en Raden, het selve
verongelijkt, daer van afscheurende het eerste ende principaelste lid,
namentlik den Stadhouwer, de luyster en voorname eer van dat Collegie.
Soo dat de Heer de Groot hier sich selfs vergist, als hebbende te voren
self geschreven, daer hy handelt van de gene die in het Hof sitten;
_Horum caput est ipse Praefectus Hollandae_. Daer naer sal ik vragen,
indien d