e
hartstochtelijkheid: toch voelde men iets of hij zich onbezoedeld van
de wereld had gehouden. Geen wonder, dat Basil Hallward hem vergoodde.

--U heeft te veel charme om aan filanthropie te doen, Mr. Gray, veel
te veel ...

De schilder was bezig geweest zijne kleuren te mengen en schikte zijne
penseelen klaar. Hij zag er moe uit; toen hij Lord Henry's opmerking
hoorde, zag hij hem aan, aarzelde even, en zei:

--Harry, ik zou vandaag graag dit portret af maken. Vindt je het erg
onbeleefd van me, als ik je vraag weg te gaan?

Lord Henry glimlachte en keek naar Dorian Gray.

--Moet ik gaan, Mr. Gray? vroeg hij.

--O toe, neen, Lord Henry. Ik merk, dat Basil in een van zijn
vervelende buien is, en ik kan hem niet uitstaan, als hij zoo saai is.
Buitendien ik wou, dat u mij vertelde waarom ik niet aan filanthropie
moet doen.

--Ik geloof niet, dat ik het u vertellen zal, Mr. Gray. Het is zoo een
vervelend onderwerp, dat ik er ernstig over zou moeten spreken. Maar
ik zal zeker niet weggaan, nu dat u mij gevraagd heeft te blijven. Het
kan je immers zooveel niet schelen, Basil? Je hebt me dikwijls gezegd,
dat je het aangenaam vond, als je modellen met iemand konden praten.

Hallward beet zich op zijn lip.

--Als Dorian het gaarne heeft, kan je natuurlijk blijven. Dorians
grillen zijn voor iedereen wetten, behalve voor hemzelven.

--Je meent het goed, Basil, maar ik moet heusch weg. Ik heb een
afspraak om iemand te ontmoeten bij Orleans. Adieu, Mr. Gray, kom eens
op een middag bij me in Curzon-street. Om een uur of vijf ben ik
meestal thuis. Schrijf mij als u komt. Ik zou u niet gaarne missen.

--Basil! riep Dorian Gray; als Lord Henry weggaat, ga ik er ook van
door. Jij maakt geen mond open als je aan het schilderen bent, en het
is afschuwelijk vervelend op een estrade te staan en lief te moeten
kijken. Vraag hem te blijven. Ik wil het.

--Blijf, Harry, om Dorian pleizier te doen en om mij pleizier te doen,
zei Hallward, met een strakken blik naar de schilderij. Het is waar,
ik spreek nooit als ik werk en ik luister dan ook niet, en dat moet
heel vervelend zijn voor mijn ongelukkige modellen. Ik verzoek je
vriendelijk te blijven.

--Maar hoe dan met mijn afspraak?

De schilder lachte.

--O, dat komt wel terecht. Ga weer zitten, Harry. En Dorian, ga jij nu
weer op de estrade, beweeg je niet en luister niet te veel naar Lord
Henry. Hij heeft op al zijn vrienden een slechten invloed, behalve op
mij.

Dorian