e te, Deus meus, cum irem abs te
longius! Itane tu tacebas tunc mihi? Et cujus erant, nisi tua, verba illa
per matrem meam, fidelem tuam, quae cantasti in aures meas? Nec inde
quidquam descendit in cor, ut facerem illud. Volebat enim illa, et secreto
memini ut monuerit cum sollicitudine ingenti ne fornicarer, {21} maximeque
ne adulterarem cujusquam uxorem. Qui mihi monitus muliebres videbantur,
quibus obtemperare erubescerem. Illi autem tui erant, et nesciebam; et te
tacere putabam, atque illam loqui, per quam mihi tu non tacebas, et in illa
contemnebaris a me filio ejus, [Sidenote: Ps. 115, 6.]_filio ancillae tuae,
servo tuo_. Sed nesciebam, et praeceps ibam tanta caecitate, ut inter
coaetaneos meos puderet me minoris dedecoris, quoniam audiebam eos
jactantes flagitia sua, et tanto gloriantes magis, quanto magis turpes
essent: et libebat facere non solum libidine facti, verum etiam laudis.
Quid dignum est vituperatione nisi vitium? Ego ne vituperarer, vitiosior
fiebam; et ubi non suberat quo admisso aequarer perditis, fingebam me
fecisse quod non feceram, ne viderer abjectior quo eram innocentior, et ne
vilior haberer quo eram castior.

8. Ecce cum quibus comitibus iter agebam platearum Babyloniae, et volutabar
in coeno ejus, tanquam in cinnamis et unguentis pretiosis. Et in umbilico
ejus, quo tenacius haererem, calcabat me inimicus invisibilis, et seducebat
me, quia ego seductilis eram. Non enim et illa, quae jam [Sidenote: Jer.
51, 6.]_de medio Babylonis fugerat_, sed ibat in caeteris ejus tardior,
mater carnis meae, sicut monuit me pudicitiam, ita curavit quod de me a
viro suo audierat, jamque pestilentiosum et in posterum periculosum
sentiebat, coercere termino conjugalis affectus, si resecari ad vivum non
poterat. Non curavit hoc, quia metus erat ne impediretur spes mea compede
uxoria; non spes illa quam in te futuri saeculi habebat mater, sed spes
litterarum, quas ut nossem nimis volebat parens uterque: ille, quia de te
prope nihil cogitabat, de me autem inania; illa autem, quia non solum nullo
detrimento, sed etiam nonnullo adjumento ad te adipiscendum futura
existimabat usitata illa studia doctrinae. Ita enim conjicio, recolens, ut
possum, mores parentum meorum. Relaxabantur etiam mihi ad ludendum habenae,
ultra temperamentum severitatis, in dissolutionem affectionum variarum, et
in omnibus erat caligo intercludens mihi, Deus meus, serenitatem veritatis
tuae; et [Sidenote: Ps. 72, 7.]_prodibat tanquam ex adipe in