era mea. Gratiae tuae deputo et misericordiae tuae, quod peccata mea
tanquam glaciem solvisti. Gratiae tuae deputo et quaecumque non feci mala:
quid enim non facere potui, qui etiam gratuitum facinus amavi? Et omnia
mihi dimissa esse fateor; et quae mea sponte feci mala, et quae te duce non
feci. Quis est hominum qui suam cogitans infirmitatem, audet viribus suis
tribuere castitatem atque innocentiam suam; ut minus amet[32] te, quasi
minus ei necessaria fuerit misericordia tua, qua donas peccata conversis ad
te? Qui enim vocatus a te secutus est vocem tuam, et vitavit ea quae me de
meipso recordantem et fatentem legit, non me derideat ab eo medico aegrum
sanari, a quo sibi praestitum est ut non aegrotaret, vel potius ut minus
aegrotaret: et ideo te tantumdem, imo vero amplius diligat; quia per quem
me videt tantis peccatorum meorum languoribus exui, per eum se videt tantis
peccatorum languoribus non implicari.

[Sidenote: VIII. Amavit in furto consortium simul peccantium.]

16. [Sidenote: Rom. 6, 21.]_Quem fructum habui_ miser aliquando _in iis
quae nunc_ recolens _erubesco_, maxime in illo furto in quo ipsum furtum
amavi? Nihil aliud; cum et ipsum esset nihil, et eo ipso ego miserior. Et
tamen solus id non fecissem, sic recordor animum tunc meum; solus omnino id
non fecissem. Ergo amavi ibi etiam consortium eorum* cum quibus id feci.
Non ergo nihil aliud quam furtum amavi; imo vero nihil aliud, quia et illud
nihil est. Quid est revera? Quis est qui doceat me, nisi qui illuminat cor
meum et discernit umbras ejus? Quid est quod mihi venit in mentem quaerere,
et discutere, et considerare? Quia si tunc amarem poma illa {26} quae
furatus sum, et eis frui cuperem, possem etiam solus, si satis esset
committere illam iniquitatem, qua pervenirem ad voluptatem meam; nec
confricatione consciorum animorum accenderem pruritum cupiditatis meae. Sed
quoniam in illis pomis voluptas mihi non erat, ea erat in ipso facinore,
quam faciebat consortium simul peccantium.

[Sidenote: IX. Contagiosa res sodales mali.]

17. Quid erat ille affectus animi? Certe enim plane turpis erat nimis; et
vae mihi erat qui habebam illum. Sed tamen quid erat? [Sidenote: Ps. 18,
13.]_Delicta quis intelligit?_ Risus erat, quasi titillato corde, quod
fallebamus eos qui haec a nobis fieri non putabant, et vehementer nolebant.
Cur ergo eo me delectabat, quo id non faciebam solus? An quia etiam nemo
facile solus ridet? Nemo quidem facile; sed tamen etiam solos et