, la antauxtago de la ceremonio, kiun mi deziras
priskribi, ni vizitis la Pregxejegon de la Sankta Tombo, kie ni vidis
kelkajn tre strangajn preparojn.

Apud kolono oni estis etendinta kelke da tapisxetoj kaj kapkusenoj
sur kiuj kusxas virinoj kaj geinfanoj, kies la viroj staras apude.

Unu el la virinoj dormas; la aliaj nin rigardas per sxajno de
senvigla miro; preskaux mi diris, de _bovina_ miro!

Sed la geinfanoj! Sur cxiu vizagxo estas sxajno kvazaux ili tiom da
mirindajxoj estas vindintaj, ke neeble estus ilin ankoraux mirigi pri
ia ajn afero.

* * *

Kio do estas la Sankta Fajro!

Estas miraklo! Jes, por tri kvaronoj el la rigardantoj estas vera
miraklo!

Dum tiu cxi Sabato la Savinto kusxis en la Tombo, kaj cxiujare (tiel
ili kredas) la fajro malsupreniras en la Tombon el la cxielo.

* * *

"_Ne-harak-said._" Mi ekrigardas!

Enirante en la hotelon estas soldato Turka. Sur la kapo li portas
rugxan Tarbusx'on aux fez'on; sur la korpo bluan vestonzuavan, sur la
kruroj bluan (sed pli palan bluan) pantalonon, kies la supro estas
largxa kiel sako, kaj la malsupro tre prema cxirkaux la maleoloj.
Botoj pezegaj vestas liajn piedojn kaj largxa zono lian talion. Cxe
lia flanko svingetas kurba glavo, kaj tra la zono li estas trapasinta
aron da pistoloj kaj ponardoj.

Sed tio, kion mi plej rimarkas, estas grandan pezegan Bastonegon,
kiun li tenas per la dekstra mano. Gxia akra pinto kaj gxia supro,
kiu etendis sin cxiu flanke laux formo de sigelilo estas farita el
blanka metalo (kredeble sxtalo) kaj brilis kiel argxento.

Mi redonas la saluton kaj venigas la Dragoman'on (gvidiston kaj
tradukiston), laux kies konsilo ni singarde malaperigas niajn
posxhorlogxojn kaj valorajxojn.

Tiam per sonora frapo de sia Bastonego la soldato donas al ni la
signalon de foriro; tiun cxi frapadon li dauxrigas la tutan vojon, en
longaj balancoj svingante la Bastonegon, kaj cxiam frapante la teron
per la sama sonora frapo.

La hotelo staras ekster la muroj, tial gxis la pordego al _Joppa_
(per kiu ni eniras la urbon) tre facila estas la irado. Tie cxi
la amaso farigxas multe pli densa.

Ni trapasas tra la _Strato de David_ kaj eniras en _Kristanan
Straton_.

Nun ni ekvidas la utilon de la Bastonego; gxia akra pinto, potence
minacante la sandalvestatajn piedojn de la amasegataj popoloj,
malfermas al ni, por la momento, liberan vojon. Tamen nia irado estas
laux maniero de sxipo, tra maro de malbonherboj.

Tiel ni