jn droomen te kiezen, ik droomde dat mijn
geheele bestaan zich in dat van een weekdier oploste; het scheen mij
alsof de grot mijn schelp was. Plotseling werd ik door het schreeuwen
van Koenraad gewekt.

"Op, op!" riep de brave jongen.

"Wat is er?" vroeg ik, half opstaande.

"Het water komt op."

Ik sprong overeind, en zag dat het zeewater als een stortvloed de
grot binnendrong; omdat wij in wezenlijkheid geen weekdieren waren,
moesten wij trachten ons te redden. Binnen weinige oogenblikken waren
wij boven in de grot in veiligheid. "Wat gebeurt er toch?" vroeg
Koenraad; "is er een nieuw wonder voorgevallen?"

"Wel neen, vrienden," antwoordde ik, "het is eenvoudig de vloed die
ons heeft overvallen. De zee buiten den berg rijst, en de wetten
van het evenwicht leeren dat het meer binnen den berg dan ook rijzen
moet. Wij zijn er met een half nat pak afgekomen, en zullen ons op
den Nautilus gaan verkleeden."

Drie kwartier daarna hadden wij onzen tocht om het meer geeindigd,
en waren wij weer aan boord. De mannen der equipage brachten op dat
oogenblik de laatste vracht sodium binnen boord, zoodat de Nautilus
aanstonds had kunnen vertrekken; doch de kapitein gaf daartoe
geen bevel. Wilde hij daartoe den nacht afwachten en heimelijk
door de onderzeesche opening varen? Misschien. Hoe het ook zij,
den volgenden morgen had de Nautilus zijn haven verlaten, en voer,
ver van elk vast land, op eenige meters voort onder de golven van
den Atlantischen Oceaan.

HOOFDSTUK XXXV

De Krooszee.

De richting van den Nautilus was niet veranderd. Wij moesten voor
het oogenblik dus alle hoop laten varen om naar eenige Europeesche
zee terug te keeren. Kapitein Nemo bleef den koers naar het Zuiden
richten. Waar voerde hij ons heen? Ik kon het mij niet voorstellen.

Dien dag doorkliefde de Nautilus een zonderling gedeelte van den
Atlantischen Oceaan; iedereen kent het bestaan van den warmen
stroom, die onder den naam van Golfstroom bekend is. Nadat hij de
golf van Mexico onder langs kaap Sable verlaten heeft, richt hij
zich rechtstreeks naar Spitsbergen; doch op ongeveer 44 deg. N.B., even
nadat hij de golf van Mexico heeft verlaten, verdeelt hij zich in
twee takken; de voornaamste richt zich naar de kusten van IJsland
en Noorwegen, terwijl de andere op de hoogte der Azorische eilanden
zuidwaarts stroomt, en daarna tegen de Afrikaansche kust stuitende,
een ovaal beschrijft en naar de Antillen terugkeert.

Deze tweede tak van den