Palmerston en Talleyrand, het protocol onderteekend dat, tot groote
verwondering van beide partijen, de ontbinding van het Rijk der Nederlanden
uitsprak, en het Voorloopig Bewind uitnoodigde, ten spoedigste
gevolmachtigden naar Londen te zenden, om de vraagstukken, door die
scheiding opgeworpen, op te lossen. Falck en Koning Willem teekenden
onmiddellijk protest aan, tegen die ongehoorde aanmatiging van
bevoegdheid; zij betwistten aan de Conferentie het recht zoo een beslissing
te nemen en riepen de onderhandelaars binnen de grenzen van hunne opdracht
terug. Niets baatte. De afgezanten te Londen wisten wel dat niemand in
Holland de hereeniging met het Zuiden wenschte, zelfs Falck niet. Den 3en
Januari 1831 nam vol vreugde het Diplomatisch Comiteit van Brussel, maar
onder voorbehoud, het Protocol aan, en zond Van de Wever en Vilain XIIII
als commissarissen bij de Conferentie naar Londen.

De erkenning van de onafhankelijkheid van Belgie dagteekent van dit
oogenblik. Zij was een triomf voor de Engelsche diplomatie; ook
Louis-Philippe jubelde over de vernietiging der barriere in 1814 tegen
Frankrijk opgericht. Hierom hadden de Franschgezinde groep te Brussel, met
Stassart en Gendebien, en de Annexionistenpartij te Parijs, met generaal
Lamarque en Mauguin, hunne pogingen geenszins gestaakt. Gendebien, door de
Fransche regeering bij zijn herhaald aandringen afgescheept, schreef aan
zijne ambtgenooten van het Voorloopig Bewind "dat het beter was de
vereeniging met Frankrijk af te kondigen, ten einde Louis-Philippe bij de
Mogendheden verdacht te maken, en hem te dwingen partij te kiezen voor de
Belgen en desnoods met de Belgen." Van de Wever, in samenvoeling met graaf
de Celles en met toestemming van minister Sebastiani, drong nogmaals bij
den Franschen Vorst aan, opdat hij zijn zoon, den hertog van Nemours, tot
Koning aan de Belgen zou geven, wat eene vermomde inlijving bij Frankrijk
zou geweest zijn. Firmin Rogier werd belast met aan de Fransche regeering
te vragen of, in geval de Belgische gewesten de Fransche vlag opstaken en
de onmiddellijke vereeniging met Frankrijk eischten, Frankrijk de
opstandelingen zou ondersteunen. Op Gendebien's raad, dreigde dan ook het
Voorloopig Bewind, den 31en December, de Conferentie van Londen met de
afkondiging van de vereeniging van Belgie met Frankrijk: Palmerston en
Talleyrand wisten wel anders!

Intusschen stond de Conferentie voor het zoo moeielijke vraagstuk van de
vaststelling van d