plej deca modereco, ke gxi ne ofendos la
auxtoritatulojn kaj tiujn, kiuj cetere havas la potencon. Kaj se ni
estos singardaj pri _tio, _neniu povos ofendigxi, mi pensas?

HOVSTAD
Nu, ecx se ili ne tion sxatus --

ASLAKSEN
Ne, ne, ne; neniun ofendon kontraux la auxtoritatuloj, sinjoro
Hovstad. Neniun opozicion kontraux homoj, kiuj staras al ni tiel
proksime. Da tiaj spertoj mi rikoltis suficxe dum miaj tagoj; kaj el
tio ankaux neniam venos io bona. Sed prudentaj kaj sinceraj eldiroj
de civitano ne devas al li esti rifuzataj.

DOKTORO STOCKMANN
(agitas lian manon) Mi preskaux ne povas diri al vi, Aslaksen, kiel
kore gxojigas min trovi tiun subtenon inter miaj kuncivitanoj. Mi
estas tiel gxoja, -- tiel gxoja! Auxdu; cxu ne glaseton da sxereo?
Cxu!

ASLAKSEN
Ne, multan dankon; mi neniam gustumas tiajn alkoholajxojn.

DOKTORO STOCKMANN
Nu, sed glason da biero do; kion vi diras?

ASLAKSEN
Dankon, ankaux ne, sinjoro doktoro; mi nenion prenas tiel frue en la
tago. Sed nun mi volas eliri en la urbon kaj paroli kun kelkaj el la
domposedantoj kaj pretigi la etoson.

DOKTORO STOCKMANN
Jes, estas senmezure gxentile de vi, sinjoro Aslaksen; sed mi ne
povas igi en mian kapon, ke cxiuj tiuj arangxoj estus necesaj; mi
pensas, ke la afero iros glate de si mem.

ASLAKSEN
La auxtoritatuloj laboras iom mallerte, sinjoro doktoro. Jes, Dio
pardonu, mi tion ne diras por mallauxdi ilin --

HOVSTAD
Morgaux ni pelcxasos ilin en la gazeto, Aslaksen.

ASLAKSEN
Sed ne tro senbride, sinjoro Hovstad. Antauxeniru kun modereco, aux
vi ne sukcesos movi ilin el la loko; fidu mian konsilon; cxar mi
rikoltis spertojn en la lernejo de la vivo. -- Nu ja, mi diru adiaux
al la doktoro. Vi nun scias, ke almenaux ni etburgxoj staras
malantaux vi kiel muro. Vi havas la kompaktan plimulton cxe via
flanko, sinjoro doktoro.

DOKTORO STOCKMANN
Dankon pro tio, mia kara sinjoro Aslaksen. (prezentas al li la
manon) Adiaux, adiaux!

ASLAKSEN
Cxu vi kuniras al la presejo, sinjoro Hovstad?

HOVSTAD
Mi venos poste; restas ankoraux io por decidi.

ASLAKSEN
Bone, bone.

(Li salutas kaj eliras; _doktoro Stockmann_ sekvas lin eksteren en la
antauxcxambron.)

HOVSTAD
(je enveno de la doktoro) Nu, kion vi nun diras, sinjoro doktoro?
Cxu ne sxajnas al vi, ke estas la tempo por aerumi kaj iom agiti cxi
tie en tiu kovarda malkuragxeco kaj malvigleco?

DOKTORO STOCKMANN
Cxu vi aludas al presisto Aslaksen?

HOVSTAD
Jes, mi faras. Li estas unu el