renco foje kaj foje kompromitas sin.

DOKTORO STOCKMANN
Kaj tion vi opinias, ke mi faras?

LA MAGISTRANTO
Jes, bedauxrinde, vi faras, sen via propra scio. Vi havas
maltrankvilan, bataleman, ribeleman animon. Kaj ankaux vian
malfelicxan emon skribi publike pri cxiuj eblaj kaj neeblaj aferoj.
Post subita ideo, -- tuj vi skribas gazetartikolon aux tutan
brosxuron pri gxi.

DOKTORO STOCKMANN
Jes, sed estas ja la devo de civitano konigi al la publiko novan
ideon, kiun li ekhavis!

LA MAGISTRANTO
Ho, la publiko tute ne bezonas novajn pensojn. Al la publiko plej
bone servas la malnovaj, bonaj, aprobitaj ideoj, kiujn gxi jam havas.

DOKTORO STOCKMANN
Kaj tion vi tiel rekte diras!

LA MAGISTRANTO
Jes, iam mi do devas paroli rekte al vi. Gxis nun mi provis eviti
tion, cxar mi scias, kiel iritema vi estas; sed nun mi devas diri al
vi la veron, Tomas. Vi ne havas imagon kiom vi malutilas al vi mem
per via impeta konduto. Vi plendas pri la auxtoritatuloj, jes ecx pri
la registaro, -- kritikacxas gxin, -- pretendas, ke vi estas
neglektita, persekutata. Sed cxu vi povas ion alian atendi, -- tia
trudema homo, kia vi estas.

DOKTORO STOCKMANN
Nu do, -- cxu mi ankaux estas trudema?

LA MAGISTRANTO
Jes, Tomas, vi estas tre malfacila homo por kunlaboro. Tion mi
spertis. Vi transpasxas cxiujn konsiderojn; aspekte vi tute forgesas,
ke estas mi, kiun vi povas danki pro la ofico cxi tie kiel baneja
kuracisto --

DOKTORO STOCKMANN
Al tiu mi estis la sole gxusta! Mi kaj neniu alia! Mi estis la unua,
kiu vidis, ke la urbo povis farigxi floranta banloko; kaj tiam mi
estis la sola, kiu tion vidis. Mi staris sola kaj luktis por la ideo
dum multaj jaroj; kaj mi skribis kaj skribis --

LA MAGISTRANTO
Sendube. Sed tiam la gxusta tempo ankoraux ne prezentis sin; nu, pri
tio vi tie norde en via forejo ne povis jugxi. Sed kiam la oportuna
momento venis, tiam mi -- kaj la aliuloj -- prenis la aferon en niajn
manojn --

DOKTORO STOCKMANN
Jes, kaj sekve vi fusxis mian belan planon. Ho ja, montrigxas
efektive nun, kiaj sagxaj uloj vi estis!

LA MAGISTRANTO
Laux mia supozo montrigxas nun nur, ke vi denove bezonas elfluon por
via batalemo. Vi volas venki viajn superulojn; -- estas ja via cxiama
kutimo. Vi ne toleras iun auxtoritatulon super vi; vi strabas
malkontente al cxiu, kiu okupas superan publikan pozicion; vi
rigardas lin kiel personan malamikon, -- kaj tuj cxiuj atakiloj estas
same bonaj por vi. Sed nun mi atentigis vin, kio st