envoudige reden dat ik van mijn vader en moeder een
naam van hooge onderscheiding in letterkunde en kunst geerfd heb, en
ik kan niet gedoogen dat die naam voor de eeuwigheid zou zijn
omlaaggehaald. Ik verdedig mijn gedrag niet. Ik verklaar het. Ook zijn
er in mijn brief enkele passages die loopen over mijn geestelijke
ontwikkeling in de gevangenis en de onvermijdelijke evolutie die
plaats gehad heeft in mijn karakter en mijn intellectueele houding
tegenover het leven. Ik wensch dat Gij en anderen die mij trouw
gebleven zijt en Uw genegenheid voor mij hebt bewaard, nauwkeurig weet
in wat geest en wijze ik de wereld hoop tegemoet te treden. Van den
eenen kant gezien, weet ik natuurlijk dat ik op den dag van mijn
ontslag enkel van de eene gevangenis in de andere zal overgaan, en
daar zijn oogenblikken dat de geheele wereld mij niet ruimer voorkomt
dan mijn cel en even vol verschrikking voor mij. Toch geloof ik dat
God in den beginne een wereld schiep voor ieder afzonderlijk mensch,
en in die wereld die binnen in ons is, moeten wij trachten te leven.
In elk geval zult Gij die gedeelten van mijn brief met minder leed
lezen dan de andere. Natuurlijk behoef ik U niet te herinneren welk
een onvast ding bij mij, en bij ons allen, de gedachte is, en van welk
een vluchtige stof onze aandoeningen zijn gemaakt. Toch zie ik een
soort van mogelijk doel waarop ik langs den weg der kunst zou kunnen
afgaan. Het is niet onwaarschijnlijk dat Gij mij daarbij zult kunnen
helpen.
Wat de wijze van copieeren aangaat: de brief is natuurlijk te lang om
hem door een of anderen klerk te laten overschrijven, en Uw eigen
schrift, waarde Robbie, in uw laatsten brief schijnt bij voorkeur
aangewezen om mij te waarschuwen dat de taak niet aan U mag worden
opgedragen. Het eenige wat overblijft, lijkt mij, is door en door
modern te werk te gaan en de copie te laten maken op de
schrijfmachine. Natuurlijk moet het handschrift onder Uw toezicht
blijven, maar zoudt Gij Mevrouw Marshall niet kunnen bewegen een harer
meisjes-typisten--op vrouwen kan men het meest aan, daar zij geen
geheugen hebben voor wat belangrijk is--naar Hornton Street of
Phillimore Gardens te sturen om het onder Uw leiding te doen? Ik kan U
verzekeren dat de schrijfmachine wanneer zij met gevoel wordt
bespeeld, niet onaangenamer is dan het pianospel van een zuster of een
naverwante. Ja zelfs geven velen onder hen die dwepen met het
familieleven, aan haar de voorkeur. Ik zou de copie will
|