rhyw lawer am het nag am ffon,
Siaradai a Mari'n ddi-daro;
Ond cyn iddo ddechreu cynhesu ei fron,
Fe drawodd rhyw stitch yn ei warr o.

"A ddoi di, f'anwylyd," dywedai yn syn,
"I chwilio am fodrwy'n ddioedi?"
Ac er mwyn rhoi sel ar ddywediad fel hyn,
Fe sangodd y brawd ar ei throed hi.

"A wnei di roi ateb, O Mari, fy mun?"
A'i gruddiau ddechreusant a chochi;
Ac Ifan nesaodd at Mari fel dyn,
A rhoddodd ddau gus ar ei boch hi.

Wrth weled rhyw hyfdra fel hyn yn y brawd,
Ni ddarfu'r cusanu ei swyno;
Dywedodd "Nos da" gyda dirmyg a gwawd,
A rhedodd i ffwrdd dan ei drwyn o.

Aeth Ifan i'r gwely yn sobr a syn,
A dwedai fel dyn wedi monni,--
"Gwyn fyd na f'ai serch rhyw hogenod fel hyn
Yn cadw am byth o fy mron i."

Er hynny, tae Mari'n dod heibio ei dy,
Ac Ifan ar ganol breuddwydio;
Mae cariad yn meddu atyniad mor gry',
Ni synwn un blewyn na chwyd hi o.

YR HWN FU FARW AR Y PREN.

Yr Hwn fu farw ar y pren
Dros euog ddyn o'i ryfedd ras,
O! agor byrth y nefoedd wen
I'n dwyn uwchlaw gelynion cas.

Y diolch byth, y clod a'r mawl
Fo i'r anfeidrol Un yn Dri,
Gwna ni yn etifeddion gwawl
Y Ganan nefol gyda Thi.

[Hen Fynwent Llanbrynmair: myn48.jpg]

CHWEDL Y TORRWR BEDDAU.

Roedd y lleuad yn ieuanc, a'r flwyddyn yn hen,
A natur gan oerfel yn colli ei gwen,
Fe rewai'r dwfr fel gweren oer,
Tra prudd edrychai yr ieuanc loer
Cydrhwng canghennau'r coed;
Yng ngolau'r nos, mewn mynwent laith,
'Roedd torrwr beddau wrth ei waith;
Un hen oedd ef, ac wrth ei ffon,
A'i esgyrn oeddynt cyn syched bron
A'r esgyrn dan ei droed.

Ymgodai'r gwynt,--a'i anadl ef
A fferrai lwynau natur gref,
A'r torrwr beddau yn ddifraw,
Wrth bwyso'n bruddaidd ar ei raw,
Besychai am ryw hyd,
Ryw "beswch mynwent" dwfn a blin;
'Roedd ei groen a'i gob yn rhy deneu i'r him,
Ac yna fe dynnodd ryw botel gron
O'i logell,--ond potel wag oedd hon;
A churai 'i ddaint ynghyd.

Ond llawen oedd pawb yn yr "Eryr Mawr,"
Y dafarn hyna'n y dref yn awr,
Fe chwyrnai'r tegell ar y tan,
A chwyrnai'r gath ar yr aelwyd lan
Tra'n gorwedd ar gefn y ci.
'Roedd mab yr yswain yno mor hyf,
Yr hwn oedd yn llencyn gwridog, cryf,
A gwr Tyddyn Uchaf, ynghyd a'r aer,
A'r gof, a'r teiliwr, a'r crydd, a'r saer,
Cyn dewed a dau o'r rhai tewa'n y wlad
Yn siarad a dau neu dri.

Y torrwr beddau edrychai'n glau,
A gwelai y goleu, a'r drws heb ei gau,
Ac yntau'n hen wr