io
legeretur epistola, recitatum Eutychianos ex duabus naturis Christum
consistere confiteri, in duabus negare: catholicos uero utrique dicto fidem
praebere, nam et ex duabus eum naturis consistere et in duabus apud uerae
fidei sectatores aequaliter credi. Cuius dicti nouitate percussus harum
coniunctionum quae ex duabus naturis uel in duabus consisterent
differentias inquirebam, multum scilicet referre ratus nec inerti
neglegentia praetereundum, quod episcopus scriptor epistolae tamquam ualde
necessarium praeterire noluisset. Hic omnes apertam esse differentiam nec
quicquam in eo esse caliginis inconditum confusumque strepere nec ullus in
tanto tumultu qui leuiter attingeret quaestionem, nedum qui expediret
inuentus est.

Adsederam ego ab eo quem maxime intueri cupiebam longius atque adeo, si
situm sedentium recorderis, auersus pluribusque oppositis, ne si aegerrime
quidem cuperem, uultum nutumque eius aspicere poteram ex quo mihi aliqua
eius darentur signa iudicii. Atqui ego quidem nihil ceteris amplius
afferebam, immo uero aliquid etiam minus. Nam de re proposita aeque nihil
ceteris sentiebam; minus uero quam ceteri ipse afferebam, falsae scilicet
scientiae praesumptionem. Tuli aegerrime, fateor, compressusque indoctorum
grege conticui metuens ne iure uiderer insanus, si sanus inter furiosos
haberi contenderem. Meditabar igitur dehinc omnes animo quaestiones nec
deglutiebam quod acceperam, sed frequentis consilii iteratione ruminabam.
Tandem igitur patuere pulsanti animo fores et ueritas inuenta quaerenti
omnes nebulas Eutychiani reclusit erroris. Vnde mihi maxime subiit
admirari, quaenam haec indoctorum hominum esset audacia qui inscientiae
uitium praesumptionis atque inpudentiae nube conentur obducere, cum non
modo saepe id quod proponatur ignorent, uerum in huiusmodi contentionibus
ne id quidem quod ipsi loquantur intellegant, quasi non deterior fiat
inscientiae causa, dum tegitur.

Sed ab illis ad te transeo, cui hoc quantulumcumque est examinandum prius
perpendendumque transmitto. Quod si recte se habere pronuntiaueris, peto ut
mei nominis hoc quoque inseras chartis; sin uero uel minuendum aliquid uel
addendum uel aliqua mutatione uariandum est, id quoque postulo remitti,
meis exemplaribus ita ut a te reuertitur transcribendum. Quae ubi ad calcem
ducta constiterint, tum demum eius cuius soleo iudicio censenda
transmittam. Sed quoniam semel res a conlocutione transfertur ad stilum,
prius extremi sibique contrari