e
Maist sweetly o' thine.

As at noontide the sinbeams
On earth saftly rest,
I think o' the fervour
That glows i' thy breast.

The e'en, wi' its stillness,
Its starnies, an' dew,
The tale o' thy kin'ness
Aye whispers anew.

Sae thou tae my soul
Art near evermair;
And fond fancy cleeds thee
In dream glamours fair.

For me the braw warl'
Its brichtness wad tyne,
Should thy love e'er grow caul'
O dearie o' mine!

ZENITA SUNO.

Originale verkita de Thomas Hunter, M.A.

Ho! Suno en plej alta vojo,
Ci venas kun somera gxojo;
Tagigxas nun la tago glora
Junio dudek unu flora.

Pli frua estas kant' miela
De la arbara birdo bela
Kies fluida vocxo penas
Dum ci en roza robo venas.

Gxojas la besto, cxia floro
Kun la plej ricxa bonodoro,
Kaj kun la plej kolora helo
Disdonas benon de l'cxielo.

Homaro nun per interamo
Respondus al la cia flamo,
Cxar venas ci en alta vojo,
Ho! Suno kun somera gxojo.

NEATENDITA AVIZO.

Oni ofte diras: "Jes, Esperanto estas tre bona ideo, sed gxi ne
utilos al mi!"

La Redaktoro posedis amikon, kiu tiel pensis. Li havis neniajn
rilatojn kun alilanduloj, kaj sxajne estis kontenta je la kono de la
Angla lingvo.

Subite, li eltrovis, ke li apartenas al fama antikva Franca familio,
kies kastelo trovigxis en la Francaj Alpoj. Bone, bonege, li pensis.
La Angla lingvo suficxos cxie! Li do forveturis, por viziti la
familian naskigxejon.

Alveninte en tiun malproksiman regionon, li eliras el la vagonaro,
kaj eniras la hotelon. Ho, ve! El la tuta vilagxanaro neniu komprenas
lian lingvon. Preskaux cxiuj Euxropaj lingvoj tie havis siajn anojn,
krom la Angla. Mia amiko estis tre malgxoja. Kompreneble, mi ofte
priparolis Esperanton kune kun li, kaj li multe miris, kiam, je
vespermangxo, li auxdis la nomon de nia kara lingvo! Morgauxe, tute
sole kaj silente, li vizitis la antikvan kastelejon de siaj praavoj.

Cxion, kion la okuloj povis rimarki, li bone eltrovis, sed plu li ne
povis lerni.

Post lia reveno en Londono, li rakontis al mi tiun cxi bedauxrindan
okazon. "Ho!" mi ekkriis, "estos facila afero klarigi cxiujn
malklarajxojn! Se placxos al vi, vi povos profiti de mia kono
Esperanta." Iom dube, mia amiko diris al mi tion, kion li deziris, ke
mi demandu; kaj mi tuj skribis al la sindonema Sro. Sentis, kies
poemetojn estas tiel bonekonataj.

Mia malnova amiko