osisto, lin ekkaptis
je la gorgxo kaj forjxetis lin en la akvon.

Neniam li tie revidigxis. Oni raportis ke liaj kunlaborantoj tiel lin
mokis, tial ke li estis jxetita de virino, en akvon ke li lasis ilian
bandon, kaj rapide flugis el la lando.

Post mallonga tempo, Nest edzigis sian dandan, malgrandan urbanan
_Cariad_'on. La juna paro cxiam dankis la karan Frauxlinon pro sia
felicxeco, kiun ili sxuldis al sxia decida konduto; kaj la Frauxlino
estis ecx pli respektegata kaj amata de sxiaj najbaroj.

La morto de nia Frauxlino similis je sxia vivo.

Kiam sxi kredis, ke la fino alproksimigxis, sxi venigis la vilagxan
cxarpentiston, kaj donis al li la mendojn por sxia cxerko kaj cxiujn
la ordonojn por nemultekosta enterigiro.

Post kelkaj semajnoj sxi unu mateno sentis, ke sxia animo baldaux
foriros. Al la karaj parencoj kaj amikoj, kiuj staris cxirkaux la
lito, sxi donis belegajn donacetojn kaj amindajn adiauxparolojn. Sxi
estis tiel trankvila, kaj sxia vocxo estis tiel gaja, ke neniu
ploris. Kiam sxi diris: Mi estas laca; sxi fermis la okulojn, kaj
neniam ilin malfermis.

Multaj ploris sian Frauxlinon.

FOOTNOTE:

[8] _Tiu cxi vorto signifas "reciproka amo," ne nur inter
viro kaj virino, sed ankaux inter patro kaj filo, aux amikoj. Gxi do
sxajnas nehavi perfektan tradukon Esperantan.--E.W._

UNU NOKTO EN "CALABRE."

Eltirajxo el Paul Louis Courrier. Tradukita de Paul Boulet.

Ian tagon, mi vojagxis en "Calabre."

Estas lando de malbonaj homoj kiuj, mi kredas, amas neniun kaj
malamas precipe la Francojn. Klarigi al vi tion, estus tro longa;
suficxas diri ke ili malamegas nin, kaj ke oni pasas tre malagrable
la tempon kiam oni estas cxe ili.

Kiel kunvojagxanto, mi havis junulon.

En tiuj montoj, la vojoj estas valegoj; niaj cxevaloj marsxis
multepene; mia kamarado rajdis antaux mi; vojeto kiu sxajnis al li
pli irebla kaj malpli longa perdigis nin...

Gxis la eknokto ni sercxis nian vojon tra tiuj arbaroj; sed, ju pli
ni sercxis, des pli ni perdigxis, kaj la nokto estis densa kiam ni
alvenis apud tre nigra domo... Ni eniris gxin, ne sen suspekto, sed
kiel fari?

Tie, ni trovis la tutan familion de karbisto, sidante cxirkaux tablo
kie, cxe la unua vorto, oni invitis nin.

Nia junulo ne petigis sin. Jen, ni estas mangxanta kaj trinkanta,
almenaux li, cxar mi, mi ekzamenis la lokon kaj la mienon de niaj
mastroj.

Tiuj cxi havis certe mienon de karbistoj, sed la domo ..., vi estus
kredinta ke g