jni individuan sperton, kaj gxin transigi al iliaj posteuloj, por
ke tiuj cxi profitu, ne tute nekonscie._"[3].

La Amerikana poeto, Lowell, evidente kredis je tiu psikologio, cxar
li aligas al floroj ne sole vivon, sed ankaux _animon_--

"Jen cxia terbulo, al viv' pusxigxante
Pro alta instinkto, interna fervor',
Kaj supren blinde gxis lum' palpetante,
Atingas animon per herbo kaj flor'."[4]

Tiel ankaux la Angla poeto, Shelley, cxe "_La Sentema Kreskajxo_,"
parolas pri la gracia kortusxeco de la interna "_io, kvazaux
spirito_" de tiu floro. Aliloke li remarkas, ecx apud pli humila
kreskajxo, la influon viveman de la aero kaj de la lumo, tuj
farigxontaj--

"Korbatoj nevideblaj de la flor',
Al cxiu parto vivon pulsigantaj."[5]

Alia Amerikano, la glora Walt Whitman, rakontas--"_Karesante mi tenas
brancxojn aux junajn arbojn--mi tuj sentas iliajn sukon kaj tendenon
levigxantajn en mi, kiel hidrargo cxe varmeco. Mi baraktas amike kun
ilia senkulpa fortiko--mi scias ke iom da gxia virto pasas de ili al
mi. Eble ni reciproke intersxangxas ion--eble la arboj rekonas cxion
tion pli ol mi iam pensis._"[6]

Preskaux idente sciigis Richard Jefferies--"_Tiu aliformigxo de buloj
kaj malvarma materio en vivajn objektojn, faras la gxojon kaj esperon
de la somero. Cxiu tronketo de herbo, cxiu folio, cxiu individua
floreto kaj folieto, parolas pri espero. Konsideru la herbojn, la
kreskajxojn--ili estas signoj de tero altigxante gxis la vivo, antaux
niaj okuloj. Tial al mi estas la floroj tiom pli ol nur trunketo kaj
folietoj.... La blankaj folietoj alvokas rekte al nia koro; la
trankvilaj kverkoj estas plenaj je mistero. La floroj, per siaj mil
vizagxoj, kolektis la kisojn de la mateno. Ilin sxatante mi ricevas
almenaux iom da ilia vivopleno--novan penson el cxiu folieto._"[7]

Certe, nia kara Jefferies multe auxskultadis--kaj iom komprenis--la
veran lingvon de la floroj! Tion cxi ankaux atestas siaj cxarmaj
verkoj "_Bevis_," "_La libera Aero_," kaj la interesa, pretervorte
lauxdinda, "_Historio de Mia Koro_."

Tamen bezonas konfesi, ke ne cxiuj floroj tiom aminde prezentigxas
kontraux la homoj kaj bestoj, aux ecx kontraux cxiaj aliaj specoj de
floroj. Inter ili ja estas amikoj kaj malamikoj, reciproke helpantaj
aux malhelpantaj. Tion cxi precipe klarigis Dro. Taylor, en sia verko
supredirita. La vero estas ke, kiel apud la bestoj, tiel ankaux apud
la floroj, efektivigxas pli aux malpli la postuloj de "la b