Se
oni atente tralegos la tradukojn de Tom Bolin' (No. 5) Vivo de
Maristo (No. 1) kaj aliaj tradukoj de bone konataj poemoj en The
Esperantist oni konstatos ke, ecx por la kutimita melodio, kiun
oni verkis por tiuj cxi poemoj, la Esperantaj vortoj tauxgas. Mi do
esperas ke, kiel eble plej multe, niaj muzikaj verkistoj provos
konservi la uniforman Esperantan akcenton, sen kio nia lingvo perdus
tiom da utileco kaj belsoneco.

Post la finigxo de la unua parto, du infaninetoj prezentis belegajn
floramasojn al la du Anglinoj, kiuj estis inter la vizitanta areto:
belaj Esperantaj floramasoj. Mi intence diris _Esperantaj_, cxar
ambaux el ili konsistis el floroj rugxaj, blankaj kaj bluaj; Anglujo
kaj Francujo; kaj interplektita estis la bela Verdo de la Espero, la
emblemo de Internacieco.

Sed jam tro longa estas tiu cxi priskribo. Por gxin finigi, mi
rimarku pri la bonegeco de la paroladoj faritaj de Sroj. Michauxx kaj
Reeve.--Sed ne! Ekzistas ankoraux alia afero, kiu eble havos apartan
intereson por Vi, karaj Legantoj. Oni cxie rimarkis, ke la
_Verd-kovrilajxeto_ estis tre leginda. Dankojn, Bulonjaj Legantoj! Ju
pli granda la laboro, des pli granda la plezuro kiam oni lernas, ke
la rezultatoj estas sxatataj. Se nur la tuta legantaro kunpensus!

Tre, tre laca, ni fine realvenis en nian komfortan hotelon, por
silente pripensi la mirindan tagon, matene en nigreta, malseka
Londono, posttagmeze en nuba, malseketa Bulonjo, kaj vespere en
belega, varma Esperantujo, inter la floroj, kantoj kaj salutoj de
karaj internaciaj amikoj.

Morgaux matene, post naux-tridek, niaj amikoj nin sercxis, kaj
kondukis en la gxardenojn de Sro. Duhamel, la Esperantista floristo
Bulonja, kaj tie ni fotografiigxis antaux bela floraro. La rezultato
estas bona, kaj cxiam servos kiel fidela memorajxo de plezura mateno.

Posttagmeze ni eniris en tramon (niaj dek du anoj kaj la Francaj
amikoj plenigis la veturilon) kaj komencis gajan veturon gxis
Wimereuxx. La antauxan nokton mi estis rimarkinta verdan rubandon sur
la fortepiano, kiu portis oreskribitan Esperanto. Tiun cxi
rubandon oni nun fiksis cxe la vitro de la tramo, kaj cxiuj
preterirantoj bone rimarkis, ke gxi estis Esperantista tramo.
Tiamaniere la Afero gajnis bonan reklamon.

Mi jam ekpensis, ke oni min trompis sed tiam, kiam unu post la alia,
mi rimarkis novajn vidindajxojn mi certigxis, ke estis ja fakto.
Bulonjo ne estas malbela urbo, kaj la kamparo ankaux estas suficxe
bela. Ne sxanceli