tas vin el mia koro --

HELMER. Kaj gxuste per via propeto pri li vi neebligas al mi
reteni lin. Estas jam konate en la banko, ke mi volas maldungi tiun
Krogstad. Se nun oni dirus, ke la nova bankdirektoro permesus al
sia edzino sxangxi lian decidon --

NORA. Jes, kaj kio do --?

HELMER. Ne, kompreneble; kiam oni nur plenumus la volon de la
obstinulineto --. Mi ridindigus min antaux la tuta personaro, --
pensigus al la homoj, ke mi estas dependanta de cxiaspecaj fremdaj
influoj? Ja, kredu, mi baldaux spertus la rezultojn! Kaj krome, --
estas rilato koncerne Krogstad, kiu igas lin neuzebla en la banko,
tiom longe kiom mi staras kiel direktoro.

NORA. Kaj kio do estas tio?

HELMER. Pri lia morala difekto mi eble povus fermi la okulojn --

NORA. Jes, cxu ne, Torvald?

HELMER. Kaj mi auxdas, ke li ankaux estas suficxe lerta. Sed li
estas dejuneca konato de mi. Estas unu el tiuj senkonsideraj
konatecoj, de kiuj oni multfoje poste estas gxenata. Nu, mi povas
ja diri al vi tute senpere: Ni antauxnomigxas. Kaj tiu nediskreta
homo tion ne kasxas, kiam aliuloj cxeestas. Kontrauxe, -- li opinias
ke tio rajtigas lin familiare konduti al mi; kaj cxiumomente li
anoncas sian: "Vi, vi Torvald." Mi asertas al vi, ke tio tusxas
min malagrable. Li farus mian staton en la banko netolerebla.

NORA. Torvald, cxio cxi ne estas via sincera opinio.

HELMER. Nu? Kaj kial ne?

NORA. Ne, cxar estas ja nur malgrandanimaj konsideroj.

HELMER. Kion vi diras? Malgrandanimaj? Vi trovas min
malgrandanima!

NORA. Ne, kontrauxe, kara Torvald; kaj gxuste tial --

HELMER. Egale; vi nomas miajn motivojn malgrandanimaj; do ankaux
mi tia estas. Malgrandanima! Nu, tiel! -- Kredu min, tio nun havu
finon. (iras al la pordo de la antauxcxambro kaj vokas) Helene!

NORA. Kion vi volas?

HELMER (sercxas inter siaj paperoj). Decidon. (La
_cxambristino_ envenas.)

HELMER. Jen; prenu tiun cxi leteron; iru kun gxi tuj; trovu
portiston, kaj igu lin ekspedi gxin. Sed rapide. La adreso estas
surskribita. Jen mono.

CxAMBRISTINO. Bone. (eliras kun la letero)

HELMER. Jen jen, mia eta sinjorino obstinulino.

NORA (senspire). Torvald, -- kiu letero estis tiu?

HELMER. La maldungo de Krogstad.

NORA. Revoku gxin, Torvald! Ankoraux estas tempo. Ho, Torvald,
revoku gxin! Faru tion por mi; -- por vi mem; por la infanoj! Auxdu,
Torvald; faru! Vi ne scias, kion tio povos venigi sur nin
cxiujn.

HELMER. Tro malfrue.

NORA. Jes, tro malfrue.

HELMER.