io vi ne estas viro por helpi min. Tion mi
devas fari sola. Kaj tial mi nun foriros de vi.

HELMER (eksaltas). Kion vi diris?

NORA. Mi devas stari tute sola, se mi havu konon pri mi mem, kaj
pri cxio ekstera. Tial mi ne plu povas resti cxe vi.

HELMER. Nora, Nora!

NORA. Mi foriros de cxi tie nun baldaux. Kristine certe akceptos
min cxi-nokte --

HELMER. Vi estas freneza! Mi ne permesas! Mi vin malpermesas!

NORA. De nun ne plu eblas malpermesi ion al mi. Mi kunportos
miajn personajn proprajxojn. De vi mi volas nenion havi, nek nun,
nek poste.

HELMER. Kia frenezajxo estas do tio!

NORA. Morgaux mi vojagxos hejmen, -- mi volas diri, al mia antauxa
hejmo. Tie mi plej facile povos trovi iun okupon.

HELMER. Ho, vi blinda, sensperta kreajxo!

NORA. Mi devas akiri sperton, Torvald.

HELMER. Forlasi vian hejmon, vian edzon kaj viajn infanojn! Kaj
vi ne pensas pri tio, kion la homoj diros?

NORA. Tion mi ne povas konsideri. Mi nur scias, ke estos necese
por mi.

HELMER. Ho, estas indignige. Tiel vi povas perfidi viajn plej
sanktajn devojn.

NORA. Kion vi do konsideras kiel miajn plej sanktajn devojn?

HELMER. Kaj tion mi bezonu diri al vi! Cxu ne estas viaj devoj al
via edzo kaj viaj infanoj?

NORA. Mi havas aliajn devojn same sanktajn.

HELMER. Vi ne havas. Kiuj devoj estus _tiuj_?

NORA. La devoj al mi mem.

HELMER. Unue kaj cxefe vi estas edzino kaj patrino.

NORA. Tion mi ne plu kredas. Mi kredas, ke unue kaj cxefe mi
estas homo, mi, same kiel vi, -- aux almenaux ke mi provu farigxi
tio. Mi bone scias, ke la plimulto pravigas vin, Torvald, kaj ke
ion tian diras la libroj. Sed mi ne plu povas kontentigxi per tio,
kion diras la plimulto, kaj kion diras la libroj. Mi devas mem
pripensi tiujn rilatojn kaj trovi sencon en ili.

HELMER. Cxu vi ne trovus sencon en via stato en via propra hejmo?
Cxu en tiaj rilatoj vi ne havas sentrompan gvidanton? Cxu vi ne
havas la religion?

NORA. Ak, Torvald, mi ja ne vere scias, kio la religio estas.

HELMER. Kia eldiro!

NORA. Mi ja scias nenion krom tio, kion la pastro Hansen diris
dum mia konfirmacio. Li diris ke la religio estas _tio_ kaj
_tio_. Kiam mi estos libera de cxio cxi tie, kaj staros sola,
tiam mi ekzamenos ankaux tiun aferon. Mi volas vidi cxu estas
gxusta tio, kion diris la pastro Hansen, aux almenaux cxu _mi_
en jeno pravas.

HELMER. Ho, tia dirajxo de juna virino estas tamen senekzempla!
Sed se la religio ne povas gvidi vin, lasu almenau