cepti tian oferon de vi?
Kompreneble ne. Sed kiom miaj asertoj valorus kontraux la viaj? --
Tio estis la mirindajxo, al kiu mi sopiris en teruro. Kaj por
malhelpi tion mi decidis fini mian vivon.

HELMER. Mi gxoje laborus por vi noktojn kaj tagojn, Nora, --
eltenus dolorojn kaj mankon por vi. Sed estas neniu, kiu oferas
sian honoron por tiu, kiun oni amas.

NORA. Tion faris centmiloj da virinoj.

HELMER. Ho, vi kaj pensas kaj parolas kiel sensagxa infano.

NORA. Nu, bone. Sed vi nek pensas nek parolas kiel tia viro, al
kiu mi povu ligi min. Kiam pasis via ektimo, -- ne pro tio, kio
minacis min, sed pro tio, al kio vi mem estis endangxerigita, kaj
kiam la tuta dangxero pasis, -- tiam estis por vi, kvazaux nenio
estus okazinta. Gxuste kiel antauxe mi estis via eta kantalauxdo,
via pupo, kiun vi de nun portus duoble gardeme sur la manoj, cxar
gxi estas tiom fragila kaj malforta. (ekstaras) Torvald, -- en
tiu momento mi konsciigxis, ke dum ok jaroj mi logxas cxi tie kune
kun fremda viro, kaj ke mi ekhavis tri infanojn --. Ho, mi ne
eltenas pensi pri tio! Mi povus dissxiri min mem en pecetojn.

HELMER (peze). Mi vidas; mi vidas. Vere estigxis fendego inter
ni. -- Ho, tamen Nora, cxu gxi ne estus plenigxebla?

NORA. Tia, kia mi nun estas, mi neniel estas edzino por vi.

HELMER. Mi havas forton min sxangxi.

NORA. Eble, -- se oni forprenas de vi la pupon.

HELMER. Apartigxi -- apartigxi de vi! Ne, ne, Nora, mi tute ne
povas koncepti tian penson.

NORA (eniras la dekstran cxambron). Des pli certe devas tiel
okazi.

(Sxi revenas kun siaj supervestoj kaj malgranda valizo, kiun sxi
metas sur la segxon apud la tablo.)

HELMER. Nora, Nora, ne nun! Atendu gxis morgaux.

NORA (surmetas la mantelon). Mi ne povas kusxi tra la nokto en la
cxambroj de fremda viro.

HELMER. Sed cxu ni ne povas logxi cxi tie kiel frato kaj fratino --?

NORA (ligas la cxapelon). Vi bone scias, ke tio ne dauxrus longe
--. (metas la sxalon cxirkaux sin) Adiaux, Torvald. Mi ne volas vidi
la infanojn. Mi scias, ke ili estas en pli bonaj manoj ol la miaj.
Tia kia mi nun estas, mi povas esti nenio por ili.

HELMER. Sed iam, Nora, -- iam --?

NORA. Kiel mi povas scii tion? Mi ja ne scias kio el mi
farigxos.

HELMER. Sed vi estas mia edzino, kiel vi estas kaj kiel vi
restos.

NORA. Auxskultu, Torvald; -- kiam edzino forlasas la domon de sia
edzo, tiel kiel mi nun faras, tiam, mi auxdis, li estas laux la
legxo libera de cxiuj devoj al sxi.